Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2003 r., sygn. SA/Bd 106/03

Zgodnie z wykładnią językową, przychody "należne", to przychody "przysługujące komuś" i skoro podatnik w umowie sprzedaży udziałów jedynie zakreśla cenę ustalając jej maksymalną granicę, to zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, na organach podatkowych ciążył obowiązek ustalenia jakiej kwoty w roku podatkowym podatnik mógł prawnie dochodzić, gdyż taka kwota podlegała opodatkowaniu.

UZASADNIENIE

Poza sporem miedzy stronami jest następujący stan faktyczny:

Strona skarżąca złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych wynikający z rozliczenia rocznego w tym podatku za rok 2000, dołączając stosowną korektę zeznania. Powyższe wynikało z faktu, iż skarżący w pierwotnym zeznaniu nie wykazali kosztów uzyskania przychodów z kapitałów pieniężnych tj. ze sprzedaży w dniu 22 sierpnia 2000 r. firmie "D." S.A. nabytych w roku 1995 r. udziałów w "A" spółce z o.o., w złożonej korekcie skarżący uwzględnili koszt uzyskania przychodu w postaci wartości wniesionej na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników dopłaty do kapitału zapasowego tej spółki w kwocie 300.000 zł. W porozumieniu dodatkowym do przedmiotowej umowy sprzedaży udziałów /pkt 1.2/ strony postanowiły /stroną sprzedającą był skarżący oraz dwóch jego wspólników/, że na podstawie art. 2.12. umowy oraz na podstawie Oświadczenia o Zamknięciu Transakcji z dnia 5 października 2000 r., wartość udziałów ze wszystkimi prawami, w tym prawem do dopłat w kwocie 900.000 zł przeszły ze sprzedającego na kupującego, tj. firmę "D" S.A.