Wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2003 r., sygn. V SA 2267/02

Zarówno samo brzmienie pkt 9 ust. 1 art. 13 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 2001 nr 127 poz. 1400/, jak i analiza treści tego przepisu na tle przepisów zawartych w pkt 1-8b ust. 1 art. 13 prowadzą do wniosku, że nie każde naruszenie prawa może być traktowane, jako naruszenie "ładu i porządku publicznego", o jakim mowa w tym przepisie.

Użyte w analizowanym przepisie określenie "konieczność ochrony ładu i porządku publicznego" wskazuje, że chodzi tylko o takie sytuacje, kiedy pobyt cudzoziemca na terytorium RP zagraża ładowi i porządkowi publicznemu.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Dariusza M. na postanowienie Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 2 września 2002 r. (...) w przedmiocie wyrażenia opinii w sprawie z wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 17 lipca 2002 r. (...);

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Komendant Główny Straży Granicznej, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoje postanowienie z dnia 17 lipca 2002 r. (...), w którym wyraził negatywną opinię o braku podstaw do udzielenia Dariuszowi M. - obywatelowi Szwecji zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.