Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2002 r., sygn. II SA/Po 2359/00

1. Sprzeciwu, o którym mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie można traktować jako środka uniwersalnego powodującego zatrzymanie każdej budowy. Środek ten winien mieć zastosowanie tylko w przypadku tych budów, które wymagają wyłącznie zgłoszenia. Wymaga to jednak dokonania niezbędnych ustaleń faktycznych i jasnego sprecyzowania zamierzeń budowlanych strony.

2. Mając na uwadze definicję "budowy" obiektu nie można podzielić poglądu organu że zgłoszenia można dokonać tylko w stosunku do budowy nowych obiektów a nie przebudowy obiektów istniejących. Jeżeli zatem budowa obiektu małej architektury ma polegać na przebudowie dotychczasowego, to organ administracyjny nie ma podstaw do złożenia sprzeciwu /art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego/ tylko z tego powodu, że tak przebudowany obiekt w ocenie organu administracyjnego nie jest obiektem nowym.