Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2002 r., sygn. II SA/Kr 1355/98

1. Przez istotne odstąpieniem od zatwierdzonego projektu budowlanego i innych warunków pozwolenia na budowę należy w szczególności rozumieć odstąpienie naruszające przepisy, w tym techniczno-budowlane, obowiązujące Polskie Normy oraz odstąpienie zmieniające usytuowanie, przeznaczenie obiektu budowlanego lub warunki określone w art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

2. Jedyną konsekwencją istotnego odstąpienia, jest uchylenie decyzji o pozwoleniu na budowę, o czym stanowi art. 36a ust. 2 cytowanej ustawy. Jest to kategoryczny nakaz ustawodawcy, nie pozostawiający organowi innej możliwości.

Przepis ten może być stosowany w czasie prowadzenia robót budowlanych. Po zakończeniu robót środkiem przeciwdziałania nieprawidłowościom budowlanym nie może być utrata ważności pozwolenia na budowę, lecz czynności wynikające z art. 48 cytowanej ustawy.

3. W art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r. ustawodawca postanowił, że rozpoczęcie lub wznowienie budowy, m.in. w przypadku, o którym mowa w art. 36a ust. 2, może nastąpić po wydaniu nowej decyzji o pozwoleniu na budowę. Skoro ustawodawca w sposób wyraźny nie przesądził, w jakim trybie należy doprowadzić do wydania tego nowego pozwolenia na budowę przyjąć należy, że po uchyleniu pozwolenia na budowę na podstawie art. 36a ust. 2, dopiero do sprawy będą miały zastosowanie przepisy art. 50 i art. 51 cyt. ustawy.

Dalsze działania w sprawie likwidacji skutków tej samowoli budowlanej powinny być podjęte i prowadzone na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2, poprzez nałożenie na inwestora obowiązku wykonania określonych decyzją administracyjną czynności w celu doprowadzenia wykonywania robót do stanu zgodnego z prawem. Po stwierdzeniu wykonania nałożonych obowiązków właściwy organ, stosując odpowiednio przepisy art. 37 ust. 2 oraz art. 51 ust. 1 pkt 1, ust. 1a i ust. 2, powinien wydać odpowiednie orzeczenie.