Wyrok NSA z dnia 13 listopada 2001 r., sygn. II SA/Po 1114/00

Wolnostojąca kabina telefoniczna jest niewątpliwie obiektem budowlanym zlokalizowanym w przestrzeni i związanym z gruntem przez fundamentowanie. Ze swej natury musi być wyposażona przede wszystkim w instalację telefoniczną, a także elektryczną - i być może - w inne urządzenia. Ta ostatnia cecha /instalacja zasilania/ odróżnia kabiny telefoniczne od wymienionych w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ obiektów małej architektury.

Z uwagi, zatem na wymienione cechy charakterystyczne dla kabin telefonicznych, uzasadnione jest ich zakwalifikowanie jako budowli w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. "b" Prawa budowlanego. Traktowanie ich jako obiektów małej architektury byłoby nieuzasadnione.