Wyrok NSA z dnia 6 stycznia 1999 r., sygn. III SA 3176/97

Do pożyczek udzielanych spółce przez jej udziałowca ma zastosowanie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, co oznacza, że pożyczki te podlegają opłacie skarbowej w Polsce, mimo że umowy ich dotyczące zostały zawarte za granicą.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 12 września 1997 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie wymierzenia W. Sp. z o.o. opłaty skarbowej z tytułu umów pożyczek.

W uzasadnieniu decyzji podano, że W. Sp. z o.o. zawarła ze swoim udziałowcem firmą E. z siedzibą w USA dwie umowy pożyczek: w dniu 31 lipca 1996 r. na kwotę 750.000 USD i w dniu 18 września 1996 r. na 5.000.000 USD.

Organ odwoławczy stwierdził, że organ podatkowy I instancji prawidłowo określił opłatę skarbową od wymienionych pożyczek. Wywodził, że pożyczki udzielone spółce przez wspólnika przepisy dotyczące opłaty skarbowej traktują jako odrębną kategorię pożyczek, ze względu na ich cel, którym jest powiększenie majątku Spółki. Dlatego też par. 68 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705 ze zm./ zwalnia od opłaty skarbowej pożyczki udzielone spółce przez wspólników. Natomiast par. 69 ust. 2 tego rozporządzenia nakazuje stosować przy powiększaniu kapitału zakładowego spółki oraz do dopłat i pożyczek udzielonych spółce przez wspólników opłatę skarbową tak jak od umowy spółki, to jest według skali z par. 69 ust. 1 rozporządzenia. Izba Skarbowa uznała, że w sprawie niniejszej istnieje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od umowy pożyczki udzielonej spółce przez wspólnika, gdyż Spółka W. Sp. z o.o. ma siedzibę w Polsce.