Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1999 r., sygn. SA/Sz 1499/98

1. Nie mogą stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej takie dowody księgowe, które nie są zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, jaką dokumentują, a więc są nierzetelne przez to na przykład, że wskazują na udział w tej operacji gospodarczej strony, która w niej nie brała udziału lub operację tę opisują w sposób niezgodny z rzeczywistością, wskazując na sprzedaż towaru lub usługi innych niż w rzeczywistości miały miejsce.

2. Wprawdzie do kosztów uzyskania przychodu zalicza się wydatki z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika, w części nie przekraczającej kwoty wynikającej z przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra i obowiązujących w przedsiębiorstwach państwowych, i to pod warunkiem prowadzenia przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu według ustalonego wzoru, w celu ustalenia rzeczywistego przebiegu, to bynajmniej nie oznacza to, iż prowadząc taką ewidencję, podatnik zwolniony jest z obowiązku dokumentowania wydatków rzeczywiście poniesionych w związku z używaniem tego samochodu, sama bowiem ewidencja nie jest dowodem poniesienia wydatków, a jedynie dowodem służącym ustaleniu "faktycznego przebiegu pojazdu".