Wyrok NSA z dnia 27 października 1999 r., sygn. I SA/Łd 351/98

Jeżeli skarżący w skardze do sądu administracyjnego domaga się stwierdzenia nieważności decyzji wydanych w obu instancjach administracyjnego postępowania podatkowego przy czym żądanie swe argumentuje, powołując się na więcej aniżeli jedno prawnie znaczące uzasadnienie takiego rozstrzygnięcia, podatkowy organ odwoławczy może na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdzić nieważność własnej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego ustalając i oceniając ziszczenie się tylko jednej z wymienionych w skardze przesłanek dochodzonego orzeczenia, pod warunkiem, że pozostałym zarzutom skarżącego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzją tą ze skutkiem prawnym nie zaprzecza.

UZASADNIENIE

W dniu 19.10.1995 r. Urząd Skarbowy decyzją określił Zygmuntowi C. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za październik 1994 r. w kwocie 84.818 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w kwocie 13.815,00 zł.