Wyrok NSA z dnia 11 maja 2000 r., sygn. IV SA 724/97

1. Przepis art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi samoistna i wyjątkową podstawę prawną do weryfikacji przez organ administracji publicznej rozstrzygnięcia, które zostało zaskarżone do NSA. Wydana na podstawie art. 38 ust. 2 cyt. ustawy o NSA decyzja, nie jest decyzją pierwszoinstancyjną lecz ostateczną, która podlega zaskarżeniu do NSA.

2. Analiza przepisu art. 38 ust. 2 ustawy o NSA, w kontekście zasady prawa do sądu prowadzi do wniosku, iż rozstrzygnięcie organu administracji publicznej wydane na jego podstawie będzie ostateczne i służy na nie skarga bezpośrednio do NSA, bez uprzedniego wnoszenia środka odwoławczego, czy też wzywania do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy o NSA.

3. Zgodnie z art. 34 ust. 1 i 2 ustawy o NSA skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków odwoławczych, co oznacza, iż może być zaskarżona decyzja wydana przez organ odwoławczy.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Tadeusza F. na postanowienie Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 14.03.1997 r. (...) w przedmiocie opinii o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - uchyla zaskarżone postanowienie; (...).