Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 1998 r., sygn. I SA/Lu 1289/97

1. Skoro podatnik dokonywał sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz podmiotów uprawnionych do otrzymania faktury, to zachowując systematykę ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w zakresie obowiązków ewidencyjnych, powinien prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących /art. 29 ust. 1/ oraz ewidencję sprzedaży dokumentowanej fakturami /art. 27 ust. 4/. Wymóg odrębnego ewidencjonowania podkreślił ustawodawca ustalając, iż naruszenie obowiązków prawidłowego prowadzenia obu ewidencji zagrożone jest odrębnymi sankcjami /art. 27 ust. 5 i art. 29 ust. 2/, nie podlegającymi kumulacji.

2. Okoliczność, że podatnik zaniechał odrębnego ewidencjonowania sprzedaży dokumentowanej fakturami, skutkowała koniecznością udowodnienia, iż zaewidencjonowano ją przy użyciu kasy rejestrującej i uiszczono należny podatek. W zaskarżonej decyzji zasadnie wskazano, że załączenie faktur do raportów fiskalnych zawierających zbiorcze dane nie mogło stanowić dowodu, iż sprzedaż fakturowana została zaewidencjonowana. Dowodem takim było dołączenie paragonów fiskalnych do odpowiadających im faktur.