Wyrok NSA z dnia 6 listopada 1998 r., sygn. I SA/Ka 2274-2275/96

Organy podatkowe są uprawnione do oceny treści i celów czynności cywilnoprawnych pod tym kątem, czy nie zmierzają one do obejścia obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. W ocenie tej istotne są skutki, jakie czynności te wywołują na płaszczyźnie prawa publicznego, w tym przypadku prawa podatkowego.

Przy zawieraniu umów pożyczek naruszony został art. 203 Kh. Czyni to zatem zawarte umowy nieskutecznymi na płaszczyźnie prawa podatkowego w takim znaczeniu, jakie przyjęto w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki z o.o. "C" w R. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 22 listopada 1996 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych za lata 1992 i 1993 oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 listopada 1996 r. nr (...) Izba Skarbowa w K. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w R. z dnia 22 grudnia 1995 r., którą Urząd uchylił decyzję własną z dnia 2 marca 1995 r. w sprawie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1992 r. w kwocie 20.276.000 zł /po denominacji - 2.027,60 zł/ Spółki "C" w R. w wyniku stwierdzenia podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa oraz określił wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 1992 r. w kwocie 107.260.000 zł /po denominacji w kwocie 10.726,00 zł/.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia przedstawiono następujący stan faktyczny oraz argumentację prawną:

W wyniku kontroli prawidłowości rozliczeń z budżetem za 1991 r. w Spółce z o.o. "C" przez pracowników Urzędu Skarbowego w R. zakończonej protokołem z dnia 30 grudnia 1992 r. stwierdzono, że przy ustaleniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym za ten rok Spółka niesłusznie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę 1.641.000 zł odpowiadającą wydatkom nieuznawanym przez ustawę z dnia 31 stycznia 1989 r. za koszty uzyskania przychodów, co skutkowało tym, że zadeklarowana przez nią strata za 1991 r. winna wynosić 54.371.000 zł, a nie kwotę 56.012.000 zł, jak to zadeklarowano. W toku kontroli wstępnej złożonego zeznania o wysokości dochodu /straty/ osiągniętego przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 1992 r. stwierdzono, że Spółka w poz. E-5 "straty z lat ubiegłych" odliczyła 1/3 straty z poprzedniego roku bez opisanej korektury Ustalenia te stały się podstawą wydania przez Urząd Skarbowy decyzji z dnia 2 marca 1995 r., którą określono należny od Spółki podatek dochodowy od osób prawnych za 1992 r. w kwocie 20.276.000 zł /po denominacji w kwocie 2.027,60 zł/. Od tej decyzji strona nie wniosła odwołania, wobec czego stała się ona ostateczna.