Wyrok NSA z dnia 9 listopada 1998 r., sygn. I SA/Gd 89/97

1. Terminy "określa", "ustala", jako pojęcia języka prawnego, nie powinny być zamiennie stosowane, skoro oba te terminy w świetle art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zostały wypełnione różną treścią pojęciową, formułują dwa różne momenty powstania zobowiązania podatkowego, niosące za sobą różne skutki dla podatnika. O charakterze decyzji podatkowej /konstytutywna - art. 5 ust. 1, deklaratoryjna - art. 5 ust. 3 ustawy/ decyduje źródło powstania zobowiązania podatkowego, a nie sama treść decyzji, zaś sposób powstania zobowiązania podatkowego wynika z przepisów dotyczących danego rodzaju podatku.

2. Użycie przez ustawodawcę w art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. zwrotu "chyba że urząd skarbowy wyda decyzję, w której ustali inną wysokość podatku", zamiast "określi", jest bez znaczenia dla istoty decyzji określającej wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych w sytuacji, gdy podatnik miał obowiązek sam obliczyć i wpłacić podatek, bowiem istota tego rodzaju zobowiązania podatkowego wynika z art. 5 ust. 2 cyt. wyżej ustawy o zobowiązaniach podatkowych.