Wyrok NSA z dnia 9 listopada 1998 r., sygn. I SA/Gd 1275/96

Złożenie przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zeznania oraz zapłata wynikającego z tego zeznania podatku wywołuje potrójny skutek prawny. Po pierwsze, z zeznanego podatku czyni należny, po drugie, organowi podatkowemu odbiera podstawę z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ do określenia wysokości zobowiązania i po trzecie, i co najważniejsze, prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania /art. 26 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych/.

Likwidacja tych wszystkich skutków może nastąpić wyłącznie w drodze decyzji wydanej na podstawie drugiej części zdania pierwszego art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Wówczas jednak decyzyjne określenie zobowiązania musi być różne od wysokości określonej w zeznaniu.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 20 października 1998 r. sprawy ze skargi Mirosława G. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 10 czerwca 1996 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1992 r.