Wyrok NSA z dnia 21 marca 1997 r., sygn. I SA/Łd 1584/96

1. Sąd nie podzielił zarzutu skarżącego, iż do zastosowania ulgi wystarczającą okolicznością jest nieznajomość prawa, która doprowadziła do wymierzenia mu kwoty przewidzianej w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. nr 7 poz. 52 ze zm./. Okoliczność ta mogłaby być rozważana jako wypadek społecznie uzasadniony w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ale tylko wtedy, gdyby skarżący został wprowadzony w błąd przez organy administracji.

2. Sytuacja materialna i życiowa skarżącego nie może być uznana za uzasadniającą zastosowanie ulgi przewidzianej w art. 31 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Stałe źródło dochodów skarżącego i jego żony, wyposażenie zakładu, warunki mieszkaniowe /dom jednorodzinny/ oraz wyposażenie mieszkania świadczą o przynajmniej średnim -jeżeli nie o ponadprzeciętnym - standardzie życiowym.