Wyrok NSA z dnia 20 września 1995 r., sygn. SA/Ł 1281/95

1. Ustawa z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169 ze zm./ ustalenia co do charakteru prawnego nieruchomości odnosiła generalnie do stanu przed dniem jej wejścia w życie, a w myśl art. 8 ust. 5 tej ustawy ustalenia te powinny być dokonane w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy.

Z zasady demokratycznego państwa prawa wynika, że niewykonanie w terminie obowiązku ustawowego przez właściwe władze lokalne /ustalenia dokonane decyzjami w 1995 r./ nie może prowadzić do naruszenia praw, jakie - w związku z postanowieniami ustawy - nabyli mieszkańcy wsi.

2. Przy ustalaniu charakteru nieruchomości należałoby rozważyć stan jaki istniał wówczas, gdy ustalenia te powinny być przeprowadzone.

Nie mogą prowadzić do przesądzających ustaleń późniejsze działania gminy.

uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego (...).

UZASADNIENIE

Kierownik Urzędu rejonowego w S. decyzja z dnia 24 lutego 1995 r. na podstawie art. 3 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych uznał nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr 29 o pow. 0,53 ha, położoną we wsi B., gmina R. - za mienie gminne.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że wielkość oraz sposób zagospodarowania przedmiotowej działki nie wskazują na to, by mogła stanowić wspólnotę gruntową. Cała niemal powierzchnia działki pokryta jest samosiewem olchy, w środkowej części usytuowany jest krzyż z tablicą upamiętniającą miejsce walk z okupantem.