Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1994 r., sygn. SA/Wr 98/94

1. Zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy administracji państwowej obu instancji w tej samej sprawie, przy tym samym stanie faktycznym i prawnym - od negatywnego poprzez pozytywne do znów negatywnego dla skarżącego - narusza wynikającą z art. 8 Kpa zasadę postępowania w taki sposób, aby pogłębić zaufanie do organów państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli.

2. Stosowanie w rachunkowości osoby prawnej "instrukcji kosztów" niezgodnej z obowiązującymi przepisami o rachunkowości nie może samo przez się powodować ujemnych dla podatnika skutków w zakresie podatku dochodowego.

UZASADNIENIE

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy - decyzją z dnia 6 września 1993 r. wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ Urząd Skarbowy w G. ustalił KGHM "P.M." SA Oddział Huta Miedzi w G. zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego za 1991 r. w kwocie 430.742.861.000 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 23.911.522.000 zł.

Organ ten dokonując wymiaru tegoż podatku, podwyższył podstawę opodatkowania w stosunku do deklarowanej przez Hutę z kwoty 1.031.414.695.000 zł do kwoty 1.076.857.152.000 zł. Wpływ na dodatkowy przypis podatku dochodowego w kwocie 18.176.983.000 zł miały w szczególności:

- rozliczenie produkcji w toku,

- nakłady związane z inwestycjami zaliczone do kosztów remontów.

W odwołaniu od tej decyzji Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi Polska Miedź S.A. - Oddział Huta Miedzi wniósł o zmianę decyzji organu I instancji, zarzucił, iż przyjęta podstawa opodatkowania wynikająca z ustaleń dotyczących wyliczonej produkcji nie zakończonej oraz zakwalifikowanie do nakładów inwestycyjnych wydatków zaliczonych przez Hutę do kosztów remontów "nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawnych."

Stwierdzono nadto, iż zapis "Instrukcji kosztów dla hut zgrupowanych w KGHM L." opracowanej w 1985 r., który to stanowi podstawę zakwalifikowania przez Hutę do produkcji nie zakończonej rurek, matryc, kesonów i form, jest "bezzasadny i sprzeczny z par. 2 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/". Nie kwestionując, że Huta popełniła błędy w księgach, uważa jednakże, iż skoro przedmiotem kontroli było ustalenie prawidłowej wysokości podatku dochodowego za 1991 r., wysokość ta winna być skorygowana zarówno o te błędy ewidencji, które powodują podwyższenie podatku, jak i te, które powodują jego obniżenie.