Wyrok NSA z dnia 14 marca 2013 r., sygn. II OSK 2189/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska Sędziowie sędzia NSA Bożena Popowska /spr./ sędzia NSA Wojciech Mazur Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. G., J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 451/11 w sprawie ze skargi B. G., J. G. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zawiadomienia o właściwości organu do rozpoznania wniosku oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 czerwca 2011r. sygn. akt VII SA/Wa 451/11, po rozpoznaniu skargi B. i J. G. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2010 r. znak [...] w przedmiocie zawiadomienia o właściwości organu do rozpatrzenia wniosku, oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, iż Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] października 2010r., znak: [...] zawiadomił - na podstawie art. 66 § 1 kpa - że organem właściwym do rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy Tarnów z dnia [...] kwietnia 2001 r., Nr [...], znak: [...] jest Wojewoda Małopolski.

Następnie, w związku z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy pełnomocnika B. i J. G., Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r., znak: [...], uchylił własne postanowienie z dnia [...] października 2010r., znak: [...]. W uzasadnieniu Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego powołał się na art. 16 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 98 z 2000 r. poz. 1071 ze zm. - dalej k.p.a.) wyrażający zasadę trwałości decyzji administracyjnych, zgodnie z którą ostateczne załatwienie sprawy administracyjnej powoduje, że sprawa ta nie może być ponownie przedmiotem postępowania administracyjnego. Naruszenie tej reguły przez ponowne jej rozpoznanie i rozstrzygnięcie pociąga za sobą sankcję nieważności, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Organ wskazał, że zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] października 2010 r., znak [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego rozstrzygnął sprawę tożsamą ze sprawą załatwioną już postanowieniem Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2009r. znak: [...]. Postanowienie z [...] lipca 2009r. zostało utrzymanie w mocy postanowieniem Głównego Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2009 r. A następnie prawomocnym wyrokiem z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt VII/SA/Wa 2238/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę na postanowienie z dnia [...] września 2009 r. Z akt sprawy wynika, że obydwa ze wskazanych orzeczeń administracyjnych wydano na tej samej podstawie prawnej (art. 56 § 1 k.p.a. ), zostały one podjęte w niezmienionym stanie faktycznym oraz w związku z wniesieniem przez B.G. i J. G. wniosku z dnia [...] marca 2009 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy Tarnów z dnia [...] kwietnia 2001 r. Nr [...] znak: [...]. Tym samym, doszło do wydania drugiego orzeczenia w sprawie zakończonej innym, ostatecznym rozstrzygnięciem administracyjnym