Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 1994 r., sygn. SA/Kr 2616/93

Art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest samoistną podstawą do wydania decyzji deklaratoryjnej przez organ podatkowy, korygujący wysokość podatku wykazanego przez podatnika w zeznaniu podatkowym.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w L. z dnia 23 czerwca 1993 r., którą określono Z. Z. podatek dochodowy za 1992 r. w wysokości 4.929.000 zł, tj. o 423.000 zł wyższej niż wynikająca ze złożonego przez podatnika zeznania podatkowego.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że w myśl art. 26 ust. 4 zdanie ostatnie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe podatnika, przeznaczonych na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, stosuje się, jeżeli wydatki te wyniosły w roku podatku co najmniej 4.956.000 zł. Natomiast podatnik za 1992 r. odliczył od dochodu wydatki poniesione na remont zajmowanego przez siebie lokalu mieszkalnego w kwocie 2.117.300 zł.