Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 1990 r., sygn. II SA 818/90

1. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, stanowi wyjątek od zasady ogólnej, wyrażonej w przepisie ust. 1 tego artykułu; jest więc - w odniesieniu do art. 15 ust. 2 - przepisem szczególnym i nie może być interpretowany w sposób rozszerzający; tym bardziej niedopuszczalne jest stosowanie analogii. Z brzmienia art. 15 ust. 2 wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że przypadki, w których może być przyznane prawo do zasiłku dla bezrobotnych osobie nie spełniającej warunku określonego w art. 15 ust. 1 pkt 2, zostały wymienione w sposób taksatywny, a nie jedynie przykładowo.