Ustalanie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego

Rozdział IV

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie wypłacone pracownikowi u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy. Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego uważa się przychód pracownika, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (11,26%) oraz na ubezpieczenie chorobowe (2,45%), finansowanych ze środków pracownika (łącznie składki wynoszą 13,71%).

W podstawie wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, natomiast nie uwzględnia się ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, który stanowi formę rekompensaty.

Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy, trwającą łącznie do 14/33 dni w ciągu roku kalendarzowego - wypłacane ze środków pracodawcy - oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych zatrudnienia, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego należy ustalić z faktycznego okresu zatrudnienia. W takim przypadku podstawę stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia.

Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie uzyskane przez pracownika u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, z tytułu którego przysługuje zasiłek chorobowy. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi, zatrudnionemu u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów należy zsumować. Nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy.