Artykuł
1. Zarządzanie odpadami a ujmowanie w księgach związanych z nim kosztów
Przepisy Dyrektywy 2002/96/WE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zostały wprowadzone do polskiego ustawodawstwa przez ustawę o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Celem wymienionych przepisów jest zmniejszenie gwałtownie rosnącej ilości tych odpadów, w szczególności przez ponowne użycie, recykling, kompostowanie i odzyskiwanie energii z odpadów. Koszty związane z tymi czynnościami ponosi producent sprzętu, stąd pytanie, czy powinien tworzyć na nie rezerwę, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości.
Producent, w rozumieniu ustawy o zużytym sprzęcie elektronicznym i elektrycznym, wprowadzający sprzęt musi dokonać wyboru, w jakiej formie będzie zarządzać odpadami. Przy podejmowaniu decyzji musi uwzględniać wpływ na środowisko naturalne i skutki gospodarcze.
Ustanowienie odpowiedzialności producenta za zarządzanie odpadami było jednym ze środków zachęcających do projektowania oraz produkcji sprzętu elektrycznego i elektronicznego w sposób w pełni uwzględniający oraz umożliwiający jego naprawę, modernizację, ponowne użycie, demontaż oraz recykling. Producenci nie powinni uniemożliwiać ponownego użycia tych sprzętów, stosując specyficzne rozwiązania projektowe lub procesy produkcyjne, jeśli takie rozwiązania projektowe lub procesy produkcyjne nie niosą korzyści nadrzędnych, np. w odniesieniu do ochrony środowiska naturalnego i/lub wymogów bezpieczeństwa. Producenci powinni projektować i produkować sprzęt w sposób uwzględniający i ułatwiający jego demontaż oraz odzysk, w szczególności poprzez ponowne użycie i recykling części składowych i materiałów. W związku z tym to wytwórcy muszą finansować odbiór ze składowisk, przetwarzanie, odzysk i usuwanie sprzętu elektronicznego i elektrycznego.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right