Art. 1a. [Stosowanie przepisów ustawy o bateriach i akumulatorach] W sprawach dotyczących postępowania z bateriami i akumulatorami oraz ze zużytymi bateriami i zużytymi akumulatorami stanowiącymi przynależność albo część składową sprzętu stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. Nr 79, poz. 666, z późn. zm.).

Art. 2. [Stosowanie i wyłączenie stosowania przepisów ustawy] 1. Przepisy ustawy stosuje się do:

1) sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju;

2) zużytego sprzętu.

2. Przepisy art. 21, art. 23, art. 24, art. 26, art. 27, art. 29 i art. 31 dotyczące wprowadzającego sprzęt stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż sprzętu przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 2012 r. poz. 1225), z terytorium kraju do państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska lub do państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

2a. Do przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż sprzętu przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21 i 888) dotyczące wprowadzającego sprzęt.

3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1) sprzętu służącego ochronie bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli ten sprzęt jest przeznaczony wyłącznie do celów wojskowych;

2) odpadów promieniotwórczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 264 i 908);

3) sprzętu będącego częścią składową urządzenia, które nie jest sprzętem w rozumieniu przepisów ustawy.

Art. 3. [Definicje] 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) decyzje związane z gospodarką odpadami – decyzje, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.);

2) import – przywóz sprzętu z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w celu wprowadzenia do obrotu;

3) odzysk – odzysk w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

4) ponowne użycie – użycie zużytego sprzętu lub jego części składowych w tym samym celu, dla jakiego były zaprojektowane i wykonane;

4a) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.);

5) przetwarzanie – wszystkie czynności podejmowane po przekazaniu zużytego sprzętu do przedsiębiorcy prowadzącego zakład przetwarzania w celu demontażu obejmującego usunięcie z tego sprzętu składników niebezpiecznych, materiałów i części składowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, pocięcie oraz przygotowanie do odzysku lub unieszkodliwiania;

5a) punkt serwisowy – miejsce, w którym jest wykonywana działalność gospodarcza polegająca na naprawie sprzętu;

5b) punkt skupu złomu – miejsce zbierania odpadów metali, którego prowadzący posiada zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów w postaci zużytego sprzętu;

6) recykling – recykling w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

6a) rejestr – rejestr, o którym mowa w art. 49 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

7) składnik niebezpieczny – mieszaninę niebezpieczną w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich mieszaninach (Dz. U. Nr 63, poz. 322 oraz z 2012 r. poz. 908) lub substancję spełniającą kryteria klasyfikacji dla którejkolwiek z klas lub kategorii zagrożenia wymienionych w:

a) części 2 w pkt 2.1–2.4, 2.6, 2.7, 2.8 (Typ A i B), 2.9, 2.10, 2.12, 2.13 (kategoria 1 i 2), 2.14 (kategoria 1 i 2) oraz 2.15 (Typ A–F),

b) części 3 w pkt 3.1–3.6, 3.7 (działanie szkodliwe na funkcje płciowe i płodność lub na rozwój potomstwa), 3.8 (z wyjątkiem substancji spełniających kryteria klasyfikacji ze względu na działanie narkotyczne), 3.9 i 3.10,

c) części 4 w pkt 4.1,

d) części 5 w pkt 5.1

– załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008”;

8) sprzedawca detaliczny – przedsiębiorcę, który w ramach wykonywanej działalności gospodarczej zbywa sprzęt w celu użytkowania tego sprzętu;

9) sprzedawca hurtowy – przedsiębiorcę, który w ramach wykonywanej działalności gospodarczej zbywa sprzęt w celu dalszego zbycia tego sprzętu;

10) sprzęt – urządzenie, którego prawidłowe działanie jest uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pól elektromagnetycznych oraz mogące służyć do wytwarzania, przesyłu lub pomiaru prądu elektrycznego lub pól elektromagnetycznych i zaprojektowane do użytku przy napięciu elektrycznym nieprzekraczającym 1000 V dla prądu przemiennego oraz 1500 V dla prądu stałego, zaliczone do grup sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

10a) umowa finansowania – umowę określającą warunki finansowania produkcji, importu, wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy sprzętu, bez względu na tytuł prawny do tego sprzętu, w tym umowę najmu, dzierżawy, leasingu i pożyczki;

11) unieszkodliwianiu odpadów – unieszkodliwianie w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

11a) wewnątrzwspólnotowa dostawa – wywóz sprzętu z terytorium kraju na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

12) wewnątrzwspólnotowe nabycie – przywóz sprzętu z terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w celu wprowadzenia do obrotu na terytorium kraju;

13) wprowadzający sprzęt – przedsiębiorcę, który:

a) produkuje i wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem,

b) wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem wyprodukowany przez innego przedsiębiorcę,

c) importuje sprzęt

– z wyjątkiem przedsiębiorcy, który zapewnia wyłącznie finansowanie zgodne z warunkami określonymi w umowie finansowania;

14) wprowadzenie sprzętu do obrotu – odpłatne albo nieodpłatne udostępnienie sprzętu po raz pierwszy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w celu używania lub dystrybucji;

15) zakład przetwarzania – instalację, obiekt budowlany lub jego część, w których jest prowadzone przetwarzanie zużytego sprzętu, w tym demontaż obejmujący usunięcie z tego sprzętu składników niebezpiecznych, materiałów i części składowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy;

16) zbierający zużyty sprzęt:

a) prowadzącego punkt zbierania zużytego sprzętu, w tym punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych, punkt skupu złomu lub zakład przetwarzania,

b) gminną jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych i przedsiębiorcę wpisanego do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,

c) prowadzącego punkt serwisowy,

d) sprzedawcę detalicznego i sprzedawcę hurtowego;

17) zużyty sprzęt – sprzęt stanowiący odpady w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

2. Ilekroć w ustawie jest mowa o zużytym sprzęcie pochodzącym z gospodarstw domowych, rozumie się przez to również zużyty sprzęt pochodzący z innych źródeł, który ze względu na charakter i ilość jest podobny do zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.

Art. 3a. [Obowiązki przedsiębiorcy dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia sprzętu] 1. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt nie jest wpisany do rejestru albo będąc wpisanym do rejestru nie realizuje zgodnie z ustawą obowiązków obciążających wprowadzającego sprzęt, obowiązki, o których mowa w art. 18, art. 19, art. 21, art. 24, art. 25, art. 27–34, art. 64 oraz art. 67 przejmuje przedsiębiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia jego sprzętu.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia podlega wpisowi do rejestru i we wniosku o wpis do rejestru podaje dane określone dla wprowadzającego sprzęt.

3. W zakresie, w jakim przedsiębiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia poniósł koszty gospodarowania zużytym sprzętem, przysługuje mu roszczenie w stosunku do wprowadzającego sprzęt, który wprowadził ten sprzęt do obrotu.

Art. 3b. [Dzień wprowadzenia sprzętu do obrotu na terytorium kraju] 1. Wprowadzenie sprzętu do obrotu na terytorium kraju następuje z dniem:

1) wydania sprzętu z magazynu lub przekazania osobie trzeciej – w przypadku sprzętu wyprodukowanego na terytorium kraju;

2) wystawienia faktury potwierdzającej wewnątrzwspólnotowe nabycie;

3) przywozu sprzętu na terytorium kraju.

2. Jeżeli z przepisów ust. 1 wynika, że wprowadzenie sprzętu do obrotu na terytorium kraju nastąpiło w dwóch terminach, za dzień wprowadzenia sprzętu do obrotu na terytorium kraju uważa się dzień wcześniejszy.

Art. 4. [Ustalanie ilości i masy sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju] 1. Przy ustalaniu ilości i masy sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju nie uwzględnia się ilości i masy sprzętu, który został wyeksportowany lub stał się przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy dokonanej przez wprowadzającego sprzęt lub innego przedsiębiorcę.

2. Przy ustalaniu ilości i masy sprzętu wprowadzonego na terytorium kraju nie uwzględnia się masy baterii i akumulatorów.

Art. 5. [Demontaż zużytego sprzętu w zakładzie przetwarzania] Demontaż zużytego sprzętu, obejmujący usunięcie z tego sprzętu składników niebezpiecznych, materiałów i części składowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, może być prowadzony wyłącznie w zakładzie przetwarzania.

Art. 7. (uchylony).

Art. 8. (uchylony).

Art. 9. (uchylony).

Art. 10. (uchylony).

Art. 11. (uchylony).

Art. 12. (uchylony).

Art. 13. (uchylony).

Art. 14. (uchylony).

Art. 14a. (uchylony).

Art. 15. (uchylony).

Art. 16. [Kontrola zakładu przetwarzania] 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska co najmniej raz w roku przeprowadza kontrolę zakładu przetwarzania.

2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, w terminie do dnia 15 lutego, zbiorczą informację o wynikach kontroli, o których mowa w ust. 1, za poprzedni rok kalendarzowy.

Art. 17. (uchylony).

Art. 19. [Forma zabezpieczenia finansowego] 1. Zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w art. 18 ust. 1, może mieć formę:

1) depozytu wpłacanego na odrębny rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej;

2) umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wprowadzającego sprzęt za niewykonanie obowiązku zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu oraz złożenia polisy lub innego dokumentu potwierdzającego zawarcie tej umowy do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej;

3) gwarancji bankowej złożonej do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

2. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, albo gwarancja bankowa, o której mowa w ust. 1 pkt 3, powinny stwierdzać, że w razie niewykonywania obowiązku zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu zakład ubezpieczeń albo bank ureguluje zobowiązania na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

3. W przypadku wnoszenia zabezpieczenia finansowego w formie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, lub gwarancji bankowej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, gwarantem może być wyłącznie instytucja finansowa upoważniona do gwarantowania długu celnego.

3a. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przekazuje do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie do dnia 31 lipca, informację o złożonym zabezpieczeniu finansowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora Ochrony Środowiska i Prezesa Zarządu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi, o których mowa w ust. 3, a Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska i Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz wzory formularzy zabezpieczenia finansowego w formie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i gwarancji bankowej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, w celu zapewnienia sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, termin powstania obowiązku ubezpieczenia, biorąc w szczególności pod uwagę konieczność zapewnienia sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

Art. 20. [Rozliczenie zabezpieczenia finansowego] 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym wniesiono zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w art. 18 ust. 1, dokonuje rozliczenia tego zabezpieczenia.

2. W razie stwierdzenia, że wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych nie osiągnął wymaganych poziomów zbierania, odzysku lub recyklingu zużytego sprzętu oraz nie wniósł opłaty produktowej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o przeznaczeniu środków pochodzących z zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1, na poczet pokrycia tej opłaty produktowej.

3. Jeżeli wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wskazał w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2 [1], że osiągnął wymagane poziomy zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu, Główny Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego.

4. Jeżeli wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wniósł zabezpieczenie finansowe w wysokości wyższej niż opłata produktowa wskazana w rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 67, Główny Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego w wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy środkami należnymi z zabezpieczenia finansowego a należną opłatą produktową.

5. Wydanie decyzji, o których mowa w ust. 3 i 4, nie stanowi przeszkody do wydania decyzji, o której mowa w art. 69 ust. 1.

Art. 22. [Obowiązek dołączenia informacji do sprzętu] 1. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany dołączyć do tego sprzętu informację dotyczącą:

1) zakazu umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami, wraz z wyjaśnieniem znaczenia oznakowania, którego wzór jest określony w załączniku nr 3 do ustawy;

2) potencjalnych skutków dla środowiska i zdrowia ludzi wynikających z obecności składników niebezpiecznych w sprzęcie;

3) (uchylony).

2. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany informować o:

1) systemie zbierania zużytego sprzętu;

2) roli, jaką gospodarstwo domowe spełnia w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym recyklingu, zużytego sprzętu.

Art. 23. [Oznakowanie sprzętu] 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do umieszczenia na sprzęcie oznakowania, którego wzór jest określony w załączniku nr 3 do ustawy. Oznakowanie oznacza, że sprzęt został wprowadzony do obrotu po dniu 13 sierpnia 2005 r.

2. Wprowadzany do obrotu sprzęt powinien być oznakowany w sposób umożliwiający identyfikację jego producenta.

3. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinno być umieszczone w sposób wyraźny, czytelny i trwały.

4. Jeżeli jest to uzasadnione wielkością lub funkcją sprzętu, oznakowanie, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być umieszczone na opakowaniu zbiorczym, na instrukcji użycia lub na gwarancji sprzętu.

Art. 23a. [Publiczne kampanie edukacyjne] 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany prowadzić publiczne kampanie edukacyjne.

2. Obowiązek określony w ust. 1 może być według wyboru wprowadzającego sprzęt wykonywany samodzielnie lub za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

3. Obowiązek określony w ust. 1, przeniesiony przez wprowadzającego sprzęt na organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, uznaje się za wykonywany w ramach art. 58 ust. 3.

4. Wprowadzający sprzęt samodzielnie wykonując obowiązek określony w ust. 1:

1) przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne albo

2) przekazuje, w terminie do dnia 30 czerwca następnego roku, na rachunek Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej

– co najmniej 0,1% swoich przychodów z tytułu wprowadzenia sprzętu osiąganych w danym roku kalendarzowym; poniesione wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.).

Art. 24. [Obowiązek sporządzenia sprawozdania] Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 25. [Koszty gospodarowania odpadami] 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić, aby z chwilą sprzedaży sprzętu nabywcom nie były przedstawiane poszczególne koszty zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu, z zastrzeżeniem ust. 2–6.

2. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, w przypadku sprzętu określonego w grupach 1, 2 i 4–6 w załączniku nr 1 do ustawy, przekazuje sprzedawcom detalicznym i sprzedawcom hurtowym informację o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, obejmujących koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu albo innego niż recykling procesu odzysku i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

3. Koszty gospodarowania odpadami, o których mowa w ust. 2, stanowiące część ceny sprzętu, są uwidaczniane jako składnik tej ceny nabywcom.

4. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, w przypadku sprzętu określonego w grupach 3 i 7–10 w załączniku nr 1 do ustawy, może przekazać sprzedawcom detalicznym i sprzedawcom hurtowym informację o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, obejmujących koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu albo innego niż recykling procesu odzysku i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

5. Koszty gospodarowania odpadami, o których mowa w ust. 4, stanowiące część ceny sprzętu, mogą być uwidocznione jako składnik tej ceny nabywcom.

6. Koszty gospodarowania odpadami, o których mowa w ust. 2 i 4, nie mogą przekraczać kosztów faktycznie ponoszonych przez wprowadzającego sprzęt.

7. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych są obowiązani do informowania, w sposób określony w ust. 3 i 5, nabywców sprzętu o wysokości kosztów, o których mowa odpowiednio w ust. 2 i 4, jeżeli taką informację uzyskali od wprowadzającego sprzęt.

Art. 26. [Informacja dotycząca ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu] 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania i prowadzących działalność w zakresie recyklingu, informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia nowego typu sprzętu.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:

1) określenie części składowych sprzętu, które mogą być przeznaczone do ponownego użycia;

2) wskazanie umiejscowienia w sprzęcie składników niebezpiecznych, materiałów i części składowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, które powinny zostać usunięte z tego sprzętu.

3. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do przekazania prowadzącemu zakład przetwarzania i prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu informacji, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o udzielenie informacji.

4. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest sporządzana w formie pisemnej albo w formie elektronicznej na informatycznym nośniku danych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2013 r. poz. 235) i jest przeznaczona wyłącznie dla prowadzącego zakład przetwarzania i prowadzącego działalność w zakresie recyklingu.

5. (uchylony).

Art. 27. [Obowiązki związane z odebraniem, przetworzeniem i unieszkodliwieniem zużytego sprzętu] Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania odbierania od zbierających zużyty sprzęt, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.

Art. 27a. [Minimalne roczne poziomy zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych] 1. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany do osiągania minimalnych rocznych poziomów zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, z wyjątkiem opraw oświetleniowych, w których łączna masa metali, minerałów, szkła lub drewna przekracza 90% masy wyrobu.

2. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wpisany do rejestru liczy poziomy zbierania, o których mowa w ust. 1, w stosunku do masy sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju w poprzednim roku kalendarzowym. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który rozpoczyna działalność w danym roku kalendarzowym, liczy poziomy zbierania, o których mowa w ust. 1, w stosunku do sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju w tym roku kalendarzowym.

3. Wprowadzający sprzęt liczy poziomy zbierania na podstawie masy zużytego sprzętu powstałego z grupy sprzętu wprowadzonego przez niego do obrotu na terytorium kraju. Wprowadzający sprzęt określony w grupie 5 w załączniku nr 1 do ustawy liczy poziomy zbierania w podziale na rodzaje 1 i 6 oraz rodzaje 2–5.

4. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, minimalne roczne poziomy zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, uwzględniając:

1) potrzebę osiągnięcia minimalnego poziomu zbierania zużytego sprzętu wynikającego z przepisów prawa Unii Europejskiej;

2) ilości wprowadzanego sprzętu do obrotu na terytorium kraju;

3) działania na rzecz konkurencyjności polskiej gospodarki;

4) poziom rozwoju infrastruktury niezbędnej w procesie zbierania zużytego sprzętu.

Art. 28. [Obowiązek zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych] Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany do zapewnienia zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, jeżeli ten sprzęt powstał ze sprzętu wprowadzonego na terytorium kraju:

1) po dniu 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek dotyczy wprowadzającego sprzęt w stosunku do sprzętu, który został przez niego wprowadzony;

2) do dnia 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek dotyczy wprowadzającego sprzęt tej samej grupy określonej w załączniku nr 1 do ustawy, proporcjonalnie do jego udziału w masie wprowadzonego sprzętu.

Art. 29. [Obowiązek zbierania, przetwarzania i unieszkodliwiania sprzętu od użytkowników innych niż gospodarstwa domowe] 1. Wprowadzający sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu pochodzącego od użytkowników innych niż gospodarstwa domowe:

1) powstałego ze sprzętu wprowadzonego przez niego na terytorium kraju po dniu 13 sierpnia 2005 r.;

2) powstałego ze sprzętu wprowadzonego przez niego na terytorium kraju do dnia 13 sierpnia 2005 r., jeżeli zużyty sprzęt jest zastępowany przez sprzęt tego samego rodzaju co sprzęt dostarczony przez tego wprowadzającego lub sprzęt spełniający te same funkcje co sprzęt dostarczony przez tego wprowadzającego, przy czym finansowanie zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania tego sprzętu może być również ponoszone przez jego użytkownika w zakresie określonym w umowie zawartej między wprowadzającym sprzęt i użytkownikiem.

2. Wprowadzający sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych i użytkownik tego sprzętu są obowiązani przekazywać zużyty sprzęt do zbierającego zużyty sprzęt lub zakładu przetwarzania, wpisanych do rejestru.

Art. 30. [Poziomy odzysku i recyklingu] 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągnięcia następujących poziomów:

1) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu ujętego w grupach 1 i 10 określonych w załączniku nr 1 do ustawy:

a) odzysku – 80% masy zużytego sprzętu oraz

b) recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytego sprzętu – 75% masy zużytego sprzętu;

2) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu ujętego w grupach 3 i 4 określonych w załączniku nr 1 do ustawy:

a) odzysku – 75% masy zużytego sprzętu oraz

b) recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytego sprzętu – 65% masy zużytego sprzętu;

3) dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu ujętego w grupach 2, 5–7 i 9 określonych w załączniku nr 1 do ustawy:

a) odzysku – 70% masy zużytego sprzętu oraz

b) recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytego sprzętu – 50% masy zużytego sprzętu;

4) dla zużytych gazowych lamp wyładowczych – recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytych lamp wyładowczych w wysokości 80% masy tych zużytych lamp.

2. Do masy odpadów poddanych odzyskowi i recyklingowi wlicza się:

1) masę zużytego sprzętu przekazanego do ponownego użycia;

2) masę części składowych pochodzących ze zużytego sprzętu przekazanych do ponownego użycia.

3. Przez masę zużytego sprzętu, o której mowa w ust. 1, należy rozumieć masę zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania wpisanego do rejestru.

4. Przy obliczaniu poziomów odzysku zużytego sprzętu do odzysku zalicza się procesy odzysku oznaczone jako R1–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

5. Przy obliczaniu poziomów recyklingu zużytego sprzętu do recyklingu zalicza się procesy odzysku oznaczone jako R2–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

6. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, sposoby obliczania poziomów odzysku i recyklingu zużytego sprzętu, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ułatwienia obliczania tych poziomów.

Art. 31. [Sprawozdania przedkładane Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska] Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret drugie i trzecie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 32. [Dodatkowa ewidencja ilości i masy wprowadzonego sprzętu, zaświadczenia o zużytym sprzęcie] 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do prowadzenia dodatkowej ewidencji obejmującej informacje dotyczące ilości i masy wprowadzonego sprzętu.

2. Wprowadzający sprzęt oblicza osiągnięte poziomy zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu na podstawie dodatkowej ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz zaświadczeń o zużytym sprzęcie, o których mowa w art. 50 ust. 1.

3. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do przechowywania dodatkowej ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz zaświadczeń o zużytym sprzęcie, o których mowa w art. 50 ust. 1, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą.

Art. 33. [Umowa z prowadzącymi zakłady przetwarzania] 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do zawarcia umowy z prowadzącym zakład przetwarzania wpisanym do rejestru, o zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

3. Wprowadzający sprzęt w przypadku:

1) cofnięcia decyzji w zakresie gospodarki odpadami przedsiębiorcy prowadzącemu zakład przetwarzania,

2) rozwiązania lub wygaśnięcia umowy, o której mowa w ust. 1

– jest obowiązany, w terminie 3 miesięcy od dnia cofnięcia decyzji lub rozwiązania lub wygaśnięcia umowy, zapewnić realizację obowiązku, o którym mowa w ust. 1.

4. [2] Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia marszałkowi województwa, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, wykazu zakładów przetwarzania, z których prowadzącymi zawarł umowę, o której mowa w ust. 1, zawierającego:

1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego siedziby i adres;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);

3) REGON, o ile taki posiada;

4) adresy zakładów przetwarzania;

5) numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstał przyjmowany przez prowadzącego zakład przetwarzania zużyty sprzęt;

6) informację o zdolnościach przetwórczych zakładów przetwarzania;

7) wskazanie, na jaki okres zawarto umowy z prowadzącymi zakłady przetwarzania.

5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór wykazu, o którym mowa w ust. 4, oraz sposób jego przekazywania, kierując się potrzebą ujednolicenia formy wykazów, ułatwiania ich przekazywania oraz zidentyfikowania wprowadzającego sprzęt.

Art. 34. [Przekazanie obowiązków] Wprowadzający sprzęt określony w grupie 5, rodzaje 2–5, w załączniku nr 1 do ustawy jest obowiązany do przekazania, w drodze umowy, organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obowiązków określonych w ustawie, z wyłączeniem obowiązków, o których mowa w art. 21–23, art. 25 i art. 26.

Art. 36. [Zakaz umieszczania zużytego sprzętu z innymi odpadami] Zabrania się umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami.

Art. 37a. [Obowiązek przyjęcia zużytego sprzętu] 1. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany przyjąć każdy przekazywany przez użytkownika zużyty sprzęt, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Sprzedawca detaliczny, sprzedawca hurtowy oraz prowadzący punkt serwisowy może odmówić przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub życia osób przyjmujących zużyty sprzęt.

3. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany zachować niezbędne środki ostrożności, aby chronić zdrowie i bezpieczeństwo pracowników.

Art. 37b. [Zapewnienie bezpiecznego transportu] Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany zapewnić, aby transport zużytego sprzętu do zakładu przetwarzania był prowadzony w sposób umożliwiający ponowne użycie sprzętu lub jego części składowych oraz odzysk, w tym recykling, materiałów oraz substancji pochodzących ze zużytego sprzętu.

Art. 38. [Obowiązek przekazania zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania] Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany przekazać zebrany zużyty sprzęt prowadzącemu zakład przetwarzania wpisanemu do rejestru.

Art. 39. [Informowanie o działalności wójta, burmistrza lub prezydenta miasta] 1. Zbierający zużyty sprzęt, z wyjątkiem punktu serwisowego oraz sprzedawcy detalicznego i sprzedawcy hurtowego, jest obowiązany przekazać wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta, na terytorium którego działa, w terminie 30 dni od dnia podjęcia działalności, informację zawierającą:

1) firmę, oznaczenie siedziby i adres albo imię, nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt;

2) adresy punktów zbierania zużytego sprzętu, z wyłączeniem punktów sprzedaży sprzętu oraz punktów serwisowych.

2. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 1, zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany poinformować o tym wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, na terenie którego działa, w terminie 30 dni od dnia nastąpienia zmiany.

3. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany poinformować wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, na terenie którego działa, o zakończeniu działalności, w terminie 30 dni od dnia trwałego zaprzestania jej wykonywania.

Art. 40. [Sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami] Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 41. [Obowiązki sprzedawcy detalicznego i sprzedawcy hurtowego sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych] Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych są obowiązani do:

1) sprzedaży wyłącznie sprzętu wprowadzanego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru;

2) umieszczenia w punkcie sprzedaży informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu;

3) sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych wraz z dołączoną informacją, o której mowa w art. 22 ust. 1, i oznakowanego zgodnie z art. 23.

Art. 42. [Obowiązek nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu, obowiązek przekazania sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania] 1. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy są obowiązani przy sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych do nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu w ilości nie większej niż sprzedawany nowy sprzęt, jeżeli zużyty sprzęt jest tego samego rodzaju.

2. Sprzedawca detaliczny jest obowiązany do nieodpłatnego przekazania przyjętego zużytego sprzętu, o którym mowa w ust. 1, prowadzącemu zakład przetwarzania lub sprzedawcy hurtowemu.

3. Sprzedawca hurtowy jest obowiązany do nieodpłatnego przekazania przyjętego zużytego sprzętu, o którym mowa w ust. 1, prowadzącemu zakład przetwarzania.

Art. 42a. [Obowiązek nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu przez prowadzącego punkt serwisowy] 1. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany, w przypadku gdy naprawa przyjętego do punktu serwisowego sprzętu jest niemożliwa ze względów technicznych lub właściciel sprzętu uzna, że naprawa sprzętu jest dla niego nieopłacalna, do nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu.

2. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany do umieszczenia w punkcie serwisowym informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu.

Art. 43a. [Obowiązek wpisu do rejestru] Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru.

Art. 44. [Obowiązek prowadzącego zakład przetwarzania] 1. Prowadzący zakład przetwarzania, który zawarł umowę, o której mowa w art. 33 ust. 1, jest obowiązany do przyjęcia zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych od zbierającego zużyty sprzęt bez pobierania opłaty.

2. Prowadzący zakład przetwarzania po przyjęciu zużytego sprzętu jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia składników niebezpiecznych, materiałów i części składowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy.

Art. 45. [Wyposażenie magazynu zużytego sprzętu] Miejsce, w którym prowadzący zakład przetwarzania magazynuje zużyty sprzęt, powinno być wyposażone w:

1) nieprzepuszczalne podłoża wraz z urządzeniami do usuwania wycieków, separatorem cieczy, o ile w czasie magazynowania może nastąpić wyciek;

2) zadaszenie zapobiegające oddziaływaniu czynników atmosferycznych;

3) zabezpieczenie uniemożliwiające dostęp osobom postronnym.

Art. 46. [Wyposażenie zakładu przetwarzania] Zakład przetwarzania powinien być wyposażony w:

1) urządzenie ważące do ustalenia masy odpadów;

2) magazyn na zdemontowane części składowe przeznaczone do ponownego użycia;

3) pojemniki do magazynowania baterii, kondensatorów zawierających PCB w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 12 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach [3] oraz innych odpadów zawierających składniki niebezpieczne, o ile w procesie przetwarzania powstają takie odpady;

4) nieprzepuszczalne podłoża wraz z urządzeniami do usuwania wycieków, separatorem cieczy, o ile w czasie magazynowania może nastąpić wyciek;

5) urządzenia zapewniające oczyszczenie wód opadowych i roztopowych w stopniu określonym w art. 41, 45 i 45a ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, z późn. zm.).

Art. 47. [Obowiązek przekazania odpadów powstałych w wyniku przetworzenia, baterii i zużytych akumulatorów] 1. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przekazać odpady powstałe w wyniku przetworzenia zużytego sprzętu prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu lub prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, wpisanym do rejestru, o którym mowa w art. 6. [4]

2. Prowadzący zakład przetwarzania może dokonać eksportu odpadów w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi do instalacji spełniających wymagania nie niższe niż określone dla instalacji eksploatowanych na terytorium kraju.

3. Odpady powstałe w wyniku przetworzenia zużytego sprzętu nieprzekazane do recyklingu lub innego niż recykling procesu odzysku prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przekazać prowadzącemu działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów.

4. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do przekazania zużytych baterii i zużytych akumulatorów zbierającemu zużyte baterie lub zużyte akumulatory lub prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów.

Art. 48. [Obowiązek podawania informacji o sprzęcie] 1. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany podać we wniosku o wydanie decyzji w zakresie gospodarki odpadami numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstaje przetwarzany przez niego zużyty sprzęt.

2. W decyzjach, o których mowa w ust. 1, podaje się numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Art. 49. [Obowiązek podawania w ewidencjach i sprawozdaniach danych sprzętu] Prowadzący zakład przetwarzania w dokumentach ewidencji odpadów i w sprawozdaniach, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, jest obowiązany podać numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstał przetwarzany przez niego zużyty sprzęt.

Art. 50. [Zaświadczenie o zużytym sprzęcie] 1. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany, w terminie do dnia 20 lipca za okres od 1 stycznia do 30 czerwca i do dnia 10 marca za okres od 1 lipca do 31 grudnia każdego roku, wydać wprowadzającemu sprzęt, z którym zawarł umowę dotyczącą przetwarzania odpadów, zaświadczenie o zużytym sprzęcie zawierające następujące informacje:

1) numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;

2) numer rejestrowy prowadzącego działalność w zakresie recyklingu;

3) numer rejestrowy prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;

4) firmę, oznaczenie siedziby i adres prowadzącego zakład przetwarzania;

5) firmę, oznaczenie siedziby i adres prowadzącego działalność w zakresie recyklingu;

6) firmę, oznaczenie siedziby i adres prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;

7) firmę, oznaczenie siedziby i adres prowadzącego działalność w zakresie unieszkodliwiania;

8) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład przetwarzania;

9) REGON prowadzącego zakład przetwarzania, o ile taki posiada;

10) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego działalność w zakresie recyklingu;

11) REGON prowadzącego działalność w zakresie recyklingu, o ile taki posiada;

12) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;

13) REGON prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, o ile taki posiada;

14) numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstaje przetwarzany przez niego zużyty sprzęt;

15) oznaczenie procesu recyklingu, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

16) oznaczenie innego niż recykling procesu odzysku, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

17) oznaczenie procesu unieszkodliwiania, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

18) masę zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania;

19) masę zużytego sprzętu przekazanego do ponownego użycia;

20) masę części składowych pochodzących ze zużytego sprzętu przekazanych do ponownego użycia;

21) masę przetworzonego zużytego sprzętu;

22) masę odpadów wyeksportowanych w celu poddania procesom odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania;

23) masę odpadów poddanych wewnątrzwspólnotowej dostawie w celu poddania procesom odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania;

24) masę odpadów pochodzących ze zużytego sprzętu poddanych recyklingowi i poddanych innym niż recykling procesom odzysku;

25) masę odpadów pochodzących ze zużytego sprzętu poddanych unieszkodliwianiu.

1a. Prowadzący zakład przetwarzania w zaświadczeniu o zużytym sprzęcie, o którym mowa w ust. 1, sporządzanym za okres od 1 lipca do 31 grudnia danego roku, może uwzględnić:

1) masę zużytego sprzętu oraz masę części składowych pochodzących ze zużytego sprzętu przekazanych do ponownego użycia do dnia 15 lutego następnego roku, w przypadku gdy pochodzą ze zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania w okresie od 1 lipca do 31 grudnia danego roku;

2) masę zużytego sprzętu przetworzonego oraz masę odpadów pochodzących ze zużytego sprzętu poddanych recyklingowi i innym niż recykling procesom odzysku do końca lutego następnego roku, w przypadku gdy pochodzą ze zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania w okresie od 1 lipca do 31 grudnia danego roku;

3) masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wyeksportowanych oraz będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy w celu poddania odpadów procesom odzysku, w tym recyklingowi, do końca lutego następnego roku, w przypadku gdy pochodzą ze zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania w okresie od 1 lipca do 31 grudnia danego roku.

2. Prowadzący zakład przetwarzania sporządza zaświadczenie o zużytym sprzęcie w trzech egzemplarzach, z których pierwszy otrzymuje wprowadzający sprzęt, drugi jest przekazywany Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, a trzeci pozostaje u prowadzącego zakład przetwarzania.

3. Masę zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania ustala się na podstawie kart przekazania odpadu.

4. Masę odpadów pochodzących ze zużytego sprzętu poddanych recyklingowi i poddanych innym niż recykling procesom odzysku ustala się odpowiednio na podstawie zaświadczenia potwierdzającego recykling oraz zaświadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku.

5. Masę odpadów pochodzących ze zużytego sprzętu poddanych unieszkodliwianiu ustala się na podstawie kart przekazania odpadu sporządzonych przez prowadzącego zakład przetwarzania, potwierdzonych przez prowadzącego działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów.

6. W przypadku eksportu odpadów w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przekazać wprowadzającemu sprzęt pisemne oświadczenie, że odzysk lub recykling odbywa się w instalacjach spełniających wymagania nie niższe niż określone dla instalacji eksploatowanych na terytorium kraju.

7. Zaświadczenia o zużytym sprzęcie i oświadczenia, o których mowa w ust. 6, mogą być wydawane wyłącznie przez prowadzącego zakład przetwarzania, wpisanego do rejestru.

8. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia o zużytym sprzęcie oraz sposób jego przekazywania, kierując się potrzebą ujednolicenia danych zawartych w zaświadczeniu i formy zaświadczenia oraz ułatwienia jego przekazywania.

Art. 51. [Sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami] Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do sporządzania sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 52. [Przechowywanie zaświadczeń] Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przechowywać zaświadczenia o zużytym sprzęcie, zaświadczenia potwierdzające recykling, zaświadczenia potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.

Art. 54. [Zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku] 1. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku jest obowiązany wydać zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku na wniosek prowadzącego zakład przetwarzania przekazującego odpady do innych niż recykling procesów odzysku, w terminie do dnia 10 lipca za okres od 1 stycznia do 30 czerwca i do końca lutego za okres od 1 lipca do 31 grudnia każdego roku.

2. Zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku zawiera:

1) numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;

2) numer rejestrowy prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;

3) firmę, oznaczenie siedziby i adres prowadzącego zakład przetwarzania;

4) firmę, oznaczenie siedziby i adres prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;

5) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład przetwarzania;

6) REGON prowadzącego zakład przetwarzania, o ile taki posiada;

7) numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;

8) REGON prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, o ile taki posiada;

9) kod i nazwę rodzaju oraz masę przyjmowanych do innych niż recykling procesów odzysku odpadów;

10) oznaczenie innego niż recykling procesu odzysku z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

3. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku sporządza zaświadczenie potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku w trzech egzemplarzach, z których pierwszy otrzymuje prowadzący zakład przetwarzania przekazujący odpady do innych niż recykling procesów odzysku, drugi jest przekazywany Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, a trzeci pozostaje u prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku.

4. Zaświadczenie stwierdzające inne niż recykling procesy odzysku może być wydawane wyłącznie przez prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, wpisanego do rejestru.

5. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku jest obowiązany przechowywać zaświadczenia potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku oraz sprawozdania, o których mowa w art. 56, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia i sprawozdania.

Art. 55. [Wzory zaświadczenia potwierdzającego recykling oraz zaświadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku] Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia potwierdzającego recykling oraz wzór zaświadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku, kierując się potrzebą ujednolicenia danych zawartych w zaświadczeniach i formy zaświadczeń oraz ułatwienia ich przekazywania.

Art. 56. [Sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami] Prowadzący działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku sporządzają sprawozdania zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 8 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 58. [Przedmiot działania organizacji] 1. Przedmiotem działania organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest działalność związana z organizowaniem, zarządzaniem lub prowadzeniem przedsięwzięć związanych ze zbieraniem, przetwarzaniem, recyklingiem i innymi niż recykling procesami odzysku oraz unieszkodliwianiem zużytego sprzętu, w tym publiczne kampanie edukacyjne.

2. Firma organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego zawiera oznaczenie „organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego”.

3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne co najmniej 5% swoich przychodów. Wydatki poniesione na ten cel przez organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego muszą być udokumentowane.

Art. 58a. [Definicja publicznych kampanii edukacyjnych] 1. Publiczne kampanie edukacyjne oznaczają wszelkie działania mające na celu podnoszenie stanu świadomości ekologicznej społeczeństwa w zakresie prawidłowego postępowania z odpadami w postaci zużytego sprzętu oraz wspomagające osiągnięcie wysokiego poziomu zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, w tym informowanie przy wykorzystaniu środków masowego przekazu, ulotek, broszur informacyjnych i plakatów oraz organizowanie konkursów, konferencji i akcji o charakterze informacyjno-edukacyjnym.

2. Publiczne kampanie edukacyjne, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać informowanie użytkowników w szczególności o:

1) możliwym wpływie substancji stosowanych w sprzęcie na środowisko i zdrowie ludzi;

2) metodach prowadzenia selektywnego zbierania;

3) dostępnych dla nich systemach zbierania;

4) ich roli w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym recyklingu, zużytego sprzętu.

Art. 59. [Kapitał zakładowy organizacji] 1. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego powinien wynosić nie mniej niż 5 000 000 zł i nie może być zebrany w drodze subskrypcji otwartej.

2. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego powinien być pokryty w całości wkładami pieniężnymi przed złożeniem wniosku o zarejestrowanie organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego w Krajowym Rejestrze Sądowym.

3. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu ani być obciążony w jakikolwiek inny sposób.

4. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana do utrzymywania na odrębnym rachunku bankowym kapitału własnego w wysokości co najmniej połowy minimalnego kapitału zakładowego, o którym mowa w ust. 1.

4a. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, przedstawić marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę tej organizacji zaświadczenie wydane przez bank prowadzący rachunek bankowy tej organizacji stwierdzające, że w ciągu całego poprzedniego roku kalendarzowego utrzymywała na odrębnym rachunku bankowym kapitał własny w wysokości co najmniej połowy minimalnego kapitału zakładowego, o którym mowa w ust. 1.

5. Akcje organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego mogą być wyłącznie akcjami imiennymi i nie mogą być zamienione na akcje na okaziciela.

6. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może wydawać akcji uprzywilejowanych.

Art. 60. [Obowiązek złożenia kopii statutu i informacji o nr KRS Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska] Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana złożyć Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, w terminie 14 dni od dnia zarejestrowania, kopię statutu i informację o numerze organizacji w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Art. 61. [Tajemnica danych] 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana do zachowania w tajemnicy wszelkich danych przekazanych jej przez przedsiębiorców.

2. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy obowiązków informacyjnych organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego wynikających z niniejszej ustawy.

Art. 62. [Obowiązek pokrycia kosztów zbierania, przetwarzania i unieszkodliwiania zużytego sprzętu] Jeżeli wprowadzający sprzęt zakończył działalność gospodarczą lub umowa z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 57 ust. 1, została wypowiedziana lub rozwiązana, organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, która przejęła od niego obowiązki na podstawie umowy, jest obowiązana pokryć koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku oraz unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

Art. 63. [Obowiązki wprowadzającego sprzęt w razie otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości organizacji] 1. W przypadku otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obowiązki ponownie obciążają wprowadzającego sprzęt w stosunku do masy sprzętu wprowadzonego przez niego do obrotu od dnia 1 stycznia roku, w którym nastąpiło otwarcie likwidacji lub ogłoszenie upadłości.

2. (uchylony).

Art. 65. [Obliczanie opłaty produktowej] 1. Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa w kilogramach zużytego sprzętu.

2. Należną opłatę produktową oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej i różnicy pomiędzy wymaganym a osiągniętym poziomem odpowiednio zbierania, odzysku albo recyklingu zużytego sprzętu.

Art. 66. [Stawka opłaty produktowej] 1. Stawka opłaty produktowej wynosi:

1) dla grupy 5 rodzaje 2–5 sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy – od 4 zł do 20 zł za kilogram;

2) dla pozostałych grup sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy – od 0 zł do 2 zł za kilogram.

2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki opłat produktowych, kierując się kosztami zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu dla poszczególnych rodzajów sprzętu.

Art. 67. [Sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami] Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret czwarte ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 68. [Obowiązek obliczenia należnej opłaty produktowej] 1. Obowiązek obliczenia należnej opłaty produktowej powstaje na koniec roku kalendarzowego.

2. Należna opłata produktowa jest wpłacana na odrębny rachunek bankowy wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego opłata dotyczy.

3. Jeżeli łączna wysokość opłaty produktowej za daną grupę sprzętu określoną w załączniku nr 1 do ustawy nie przekracza 50 zł, należnej opłaty produktowej nie wpłaca się.

Art. 69. [Decyzja ustalająca wysokość należnej opłaty produktowej] 1. W razie stwierdzenia, że wprowadzający sprzęt nie dokonał wpłaty opłaty produktowej albo dokonał wpłaty w wysokości niższej od należnej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska wydaje decyzję, w której ustala wysokość należnej opłaty produktowej.

2. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, Główny Inspektor Ochrony Środowiska określi, w drodze decyzji, dodatkową opłatę produktową w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewpłaconej należnej opłaty produktowej.

3. Do należności z tytułu opłat produktowych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), z wyłączeniem art. 67 [5], z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.

Art. 71. [Odpowiedzialność za niewykonanie obowiązków związanych z rejestrem] Kto, wbrew przepisom art. 7 [6], art. 8 ust. 4 i 5 [7] lub art. 13 ust. 1 i 2 [8], nie składa wniosku o wpis do rejestru, wniosku o zmianę wpisu do rejestru albo wniosku o wykreślenie z rejestru albo składa wnioski nierzetelne,

podlega karze grzywny.

Art. 72. [Odpowiedzialność za niedopełnienie obowiązków związanych z informowaniem, sprawozdawczością, ewidencjonowaniem] Kto:

1) wbrew przepisowi art. 21, nie umieszcza numeru rejestrowego na fakturze,

2) wbrew przepisowi art. 22 ust. 1, nie dołącza wymaganych informacji do sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych,

3) wbrew przepisom art. 23, nie oznakowuje sprzętu oznakowaniem, którego wzór jest określony w załączniku nr 3 do ustawy,

4) (uchylony),

5) wbrew przepisowi art. 26 ust. 3, nie przekazuje prowadzącemu zakład przetwarzania informacji dotyczących ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu,

6) (uchylony),

7) (uchylony),

8) wbrew przepisom art. 32 ust. 1 i 3, nie prowadzi dodatkowej ewidencji oraz nie przechowuje jej przez wymagany okres albo prowadzi te czynności nierzetelnie,

9) [9] wbrew przepisowi art. 33 ust. 4, nie przekazuje marszałkowi województwa wykazu zakładów przetwarzania albo przekazuje wykaz zawierający nierzetelne informacje

– podlega karze grzywny.

Art. 73. [Odpowiedzialność za zaniechanie oddania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych] Kto, wbrew przepisowi art. 35, nie oddaje zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych zbierającemu zużyty sprzęt,

podlega karze grzywny.

Art. 74. [Odpowiedzialność za umieszczanie zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami] Kto, wbrew zakazowi określonemu w art. 36, umieszcza zużyty sprzęt łącznie z innymi odpadami,

podlega karze grzywny.

Art. 75. [Odpowiedzialność za niedopełnienie obowiązków związanych ze zbiórką sprzętu, informowaniem i sprawozdawczością] Kto:

1) wbrew przepisowi art. 37 pkt 1, nie prowadzi selektywnego zbierania zużytego sprzętu,

2) wbrew przepisowi art. 37 pkt 2, nie przyjmuje zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych albo przyjmuje taki sprzęt odpłatnie,

2a) wbrew przepisowi art. 38, nie przekazuje zebranego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania wpisanemu do rejestru,

2b) wbrew przepisowi art. 39, nie przekazuje wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta informacji o prowadzonej działalności,

3) (uchylony)

– podlega karze grzywny.

Art. 76. [Odpowiedzialność za niedopełnienie obowiązków związanych ze sprzedażą sprzętu oraz nieodpłatnym przekazaniem zużytego sprzętu] Kto:

1) wbrew przepisowi art. 41 pkt 2, nie umieszcza w punkcie sprzedaży informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu,

2) wbrew przepisowi art. 41 pkt 3, sprzedaje sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych bez dołączonej informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1, lub nieoznakowany zgodnie z art. 23,

3) wbrew przepisowi art. 42 ust. 1, nie przyjmuje zużytego sprzętu przy sprzedaży sprzętu albo nie przyjmuje zużytego sprzętu nieodpłatnie,

4) wbrew przepisowi art. 42 ust. 2, nie przekazuje nieodpłatnie zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania lub sprzedawcy hurtowemu,

5) wbrew przepisowi art. 42 ust. 3, nie przekazuje nieodpłatnie zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania

– podlega karze grzywny.

Art. 77. [Odpowiedzialność za niespełnienie obowiązku przyjęcia sprzętu, przekazania odpadów i zaświadczeń, niezłożenie sprawozdania] Kto:

1) wbrew przepisowi art. 44 ust. 1, nie przyjmuje zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych od zbierającego zużyty sprzęt albo przyjmuje zużyty sprzęt odpłatnie,

1a) wbrew przepisowi art. 44 ust. 2, nie usuwa składników niebezpiecznych, materiałów lub części składowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy,

2) wbrew przepisom art. 47 ust. 1 i 3, nie przekazuje odpadów powstałych w wyniku przetwarzania zużytego sprzętu prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu, prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku lub prowadzącemu działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów,

2a) wbrew przepisowi art. 47 ust. 4, nie przekazuje zużytych baterii i zużytych akumulatorów zbierającemu zużyte baterie lub zużyte akumulatory lub prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów,

3) wbrew przepisowi art. 50 ust. 2, nie przekazuje zaświadczeń o zużytym sprzęcie albo sporządza zaświadczenia nierzetelne,

4) (uchylony)

– podlega karze grzywny.

Art. 78. [Odpowiedzialność za zaniechanie obowiązków przekazania zaświadczeń i złożenia sprawozdania] Kto:

1) wbrew przepisowi art. 53 ust. 3, nie przekazuje zaświadczenia potwierdzającego recykling albo sporządza zaświadczenie nierzetelne,

2) wbrew przepisowi art. 54 ust. 3, nie przekazuje zaświadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku albo sporządza zaświadczenie nierzetelne,

3) [10] (uchylony)

– podlega karze grzywny.

Art. 79. [Stosowanie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia] Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 70–78, następuje na zasadach i w trybie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.

Art. 80. [Kary pieniężne] 1. (uchylony).

2. Wprowadzający sprzęt, który wbrew przepisowi art. 18 ust. 1 nie dopełnia obowiązku wniesienia zabezpieczenia finansowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

3. Wprowadzający sprzęt, który wbrew przepisowi art. 25 ust. 2 nie przekazuje sprzedawcom detalicznym lub sprzedawcom hurtowym informacji o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, obejmujących koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu albo innego niż recykling procesu odzysku i unieszkodliwiania zużytego sprzętu, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 2 000 000 zł.

4. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy, który wbrew przepisowi art. 25 ust. 7 nie informuje w sposób określony w art. 25 ust. 3 i 5 dokonujących zakupu sprzętu o wysokości kosztów, o których mowa odpowiednio w art. 25 ust. 2 i 4, jeżeli taką informację uzyskał od wprowadzającego sprzęt, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 2 000 000 zł.

5. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który wbrew przepisowi art. 27 nie dopełnia obowiązku organizowania i finansowania odbierania od zbierających zużyty sprzęt, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

6. Wprowadzający sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych, który wbrew przepisowi art. 29 ust. 1 nie dopełnia obowiązku zorganizowania i sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu pochodzącego od użytkowników innych niż gospodarstwa domowe, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

7. Wprowadzający sprzęt określony w grupie 5, rodzaje 2–5, w załączniku nr 1 do ustawy, który wbrew przepisowi art. 34 nie dopełnia obowiązku przekazania, w drodze umowy, organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obowiązków określonych w ustawie, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

8. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy, który wbrew przepisowi art. 41 pkt 1 prowadzi sprzedaż sprzętu pochodzącego od wprowadzającego sprzęt niezarejestrowanego w rejestrze, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

9. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, która wbrew przepisowi art. 58 ust. 3 nie dopełnia obowiązku przeznaczenia co najmniej 5% swoich przychodów na publiczne kampanie edukacyjne, podlega karze pieniężnej w wysokości od 10 000 zł do 1 000 000 zł.

10. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 2–9, wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska.

11. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2–9, uwzględnia się stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu, a w szczególności masę sprzętu, którą wprowadzający sprzęt wprowadził do obrotu.

12. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 2–9, wnosi się na odrębny rachunek bankowy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

13. W sprawach dotyczących kar pieniężnych, o których mowa w ust. 2–9, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Art. 91. [Termin przekazania informacji wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta] Zbierający zużyty sprzęt przekażą wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta informacje, o których mowa w art. 39 ust. 1, w terminie do dnia 30 września 2006 r.

Art. 92. [Dostosowanie zakładu do wymagań technicznych, wniosek o zmianę posiadanych decyzji związanych z gospodarką odpadami] 1. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do dostosowania tego zakładu do wymagań technicznych, o których mowa w art. 45 i 46, oraz wystąpienia z wnioskiem o zmianę posiadanych decyzji związanych z gospodarką odpadami, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Jeżeli prowadzący zakład przetwarzania nie wystąpi z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, organ, który wydał decyzję w zakresie gospodarki odpadami, może z urzędu, bez odszkodowania, stwierdzić wygaśnięcie tej decyzji.

Art. 93. [Przeznaczenie wpływów z opłaty produktowej] Wpływy z tytułu opłaty produktowej od wprowadzenia na rynek krajowy lamp wyładowczych zgromadzone na rachunku Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przeznacza się na dofinansowanie działań określonych w art. 401 ust. 12b ustawy, o której mowa w art. 87.