Kiedy i na jakich warunkach pracodawca może zawrzeć z tym samym pracownikiem kilka umów o pracę

Przede wszystkim należy wskazać, co podkreśla także Sąd Najwyższy w swoim orzecznictwie, że zasadą powinno być pozostawanie z danym pracownikiem w jednym stosunku pracy, natomiast pozostawanie z jednym pracodawcą w kilku stosunkach pracy jest wyjątkiem. Przykładowo, w wyroku z 14 lutego 2002 r. (I PKN 876/00, OSNP 2004/4/60) Sąd Najwyższy orzekł, że "w razie wykonywania na rzecz pracodawcy kilku rodzajów pracy należy domniemywać, że strony łączy jeden stosunek pracy". Podobnie orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 13 marca 1997 r. (I PKN 43/97, OSNP 1997/24/494), w którym stwierdził, że "zasadą jest pozostawanie stron w jednym stosunku pracy, choćby nawet przedmiotem pracowniczego zobowiązania był rodzaj pracy szeroko określony nazwą kilku zawodów lub specjalności czy funkcji". Z kolei w uchwale z 12 kwietnia 1994 r. (I PZP 13/94, OSNP 1994/3/39) Sąd Najwyższy orzekł, że "umowa zlecenia zawarta przez zakład pracy z sanitariuszem zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, przewidująca wykonywanie przez niego po godzinach pracy - za ustalonym w niej wynagrodzeniem - pracy tego samego rodzaju, co określony w umowie o pracę, stanowi umowę uzupełniającą umowę o pracę".