Praca ponadwymiarowa niepełnoetatowca

Monika Frączek

specjalista ds. prawa pracy

Umowy o pracę zawierane z pracownikami, którzy mają wykonywać pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy, powinny zawierać określenie dopuszczalnej liczby godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika do otrzymywania od pracodawcy z tego tytułu, oprócz wynagrodzenia za pracę, dodatku do wynagrodzenia jak za pracę w godzinach nadliczbowych (art. 151 § 5 Kodeksu pracy).

PODSTAWY PRAWNE

● Ustawa z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) - art. 18, art. 80, art. 151 § 5, art. 151¹ § 1, art. 151², art. 281

● Ustawa z 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 213, poz. 2081) - art. 1 pkt 36

● Ustawa z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 125, poz. 1035) - art. 12

I. Prawo do wynagrodzenia za nadgodziny

Definicja pracy w godzinach nadliczbowych jest taka sama dla każdego pracownika, bez względu na wymiar jego czasu pracy (art. 151 § 1 Kodeksu pracy). Dlatego pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy pracuje w godzinach nadliczbowych dopiero wtedy, gdy będzie wykonywał swoje obowiązki:

● ponad dobową normę czasu pracy (8 godzin),

● ponad tygodniową normę czasu pracy (przeciętnie 40 godzin),

● ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy (np. pracownik zatrudniony na 1/2 etatu w systemie równoważnego czasu, pracujący 2 razy w tygodniu po 10 godzin, który pracuje - zgodnie z poleceniem pracodawcy 12 godzin).

Taka definicja pracy w godzinach nadliczbowych stawia pracowników zatrudnionych na część etatu w gorszym położeniu niż pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ponieważ za pracę w godzinach nadliczbowych przysługuje pracownikowi normalne wynagrodzenie oraz rekompensata (dodatek do wynagrodzenia lub czas wolny) - to pracownicy zatrudnieni na pełny etat prawo do rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych uzyskują szybciej, np. po przepracowaniu swojej 8-godzinnej dniówki (tj. rekompensata przysługuje za pracę w 9. godzinie dniówki). Natomiast pracownik niepełnoetatowy prawo do rekompensaty uzyska dopiero po przekroczeniu dobowej lub średniotygodniowej normy czasu pracy.