Realizacja prawa do urlopu

Planowanie urlopów i uzgadnianie terminów ich wykorzystywania

Przystępując do planowania urlopów, należy pamiętać, że urlop wypoczynkowy powinien być udzielony w danym roku jako jeden nieprzerwany okres. Tylko na wniosek pracownika urlop może być podzielony na części. W takim przypadku przynajmniej jedna część urlopu wypoczynkowego pracownika powinna trwać nie krócej niż 14 dni kalendarzowych (art. 162 k.p.). Do okresu 14 dni zalicza się niedziele, święta i dni wolne wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy.

Przy planowaniu urlopów pracodawca powinien uwzględnić, że przynajmniej jedna część urlopu pracownika powinna wynosić co najmniej 14 dni kalendarzowych.

Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów (art. 163 § 1 k.p.). Plan urlopów ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Planem urlopów nie obejmuje się jednak tzw. urlopu na żądanie (4 dni w roku).

Pracodawca nie ma obowiązku ustalania planu urlopów, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wyraziła na to zgodę. Planu urlopów nie muszą ustalać także pracodawcy, u których nie działa zakładowa organizacja związkowa. W takich przypadkach pracodawca ustala termin urlopu w porozumieniu z pracownikiem.

Za zgodą zakładowej organizacji związkowej pracodawca nie musi ustalać planu urlopów.

Wśród osób zajmujących się obsługą kadrową istnieją wątpliwości odnośnie do tego, jaki okres powinien obejmować plan urlopów. Brak jednoznacznej regulacji powoduje, że można spotkać się zarówno z poglądami, iż plan sporządzać należy na cały rok, jak i tymi, w myśl których dopuszczalne jest planowanie urlopów w krótszej perspektywie, np. kwartalnej lub półrocznej.