Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia

Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy nie jest regulowane przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa pracy. Jednak taka forma zwolnienia od wykonywania pracy występuje w praktyce. Zwolnienie pracownika ze świadczenia pracy ma najczęściej miejsce, gdy:

● zlikwidowano stanowisko pracownika,

● pracodawca ocenia obecność pracownika w pracy jako zbędną i niechcianą, np. gdy pracodawca wypowiedział umowę o pracę,

● istnieje sytuacja sporna, np. pracownikowi zarzuca się naruszenie określonych obowiązków pracowniczych, a w razie potwierdzenia stawianych zarzutów w stosunku do pracownika mogą być zastosowane określone sankcje, np. w postaci rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W praktyce powstają wątpliwości, czy pracodawca może zwolnić ze świadczenia pracy pracownika w okresie wypowiedzenia, jeżeli pracownik nie wyraża na to zgody. W tej sprawie istnieją kontrowersje. Niektórzy eksperci prawa pracy, powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z 28 października 1998 r. (I PKN 361/98, OSNP 1999/23/750, patrz: www.ekspert3.inforlex.pl), uważają, że takie jednostronne zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy jest niedopuszczalne. Zwracają przy tym uwagę na definicję stosunku pracy określoną w art. 22 k.p., zgodnie z którą przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Z tego wynika wniosek, że zobowiązanie pracodawcy polega nie tylko na wypłacie wynagrodzenia, ale także na zatrudnianiu, przez co należy rozmieć umożliwienie pracownikowi faktycznego świadczenia pracy, a nie tylko utrzymanie formalnego zatrudnienia.