Odprawa z tytułu zwolnień grupowych

Odprawa pieniężna jest świadczeniem należnym pracownikom, z którymi nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę w trybie ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (DzU nr 90, poz. 844, ost. zm. DzU z 2008 r. nr 237, poz. 1654), zwanej dalej ustawą o zwolnieniach grupowych. Odprawa ta przysługuje od pracodawcy zatrudniającego co najmniej 20 pracowników. Do takich pracodawców zastosowanie ma ustawa o zwolnieniach grupowych. Warto zaznaczyć, że zastąpiła ona poprzednio obowiązującą ustawę z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (j.t. DzU z 2002 r. nr 112, poz. 980, ost. zm. DzU z 2003 r. nr 90, poz. 844). Ponieważ wiele rozwiązań zawartych w poprzedniej ustawie zostało wykorzystanych w nowej, a zatem możliwe jest w szerokim zakresie wykorzystanie orzecznictwa powstałego w okresie obowiązywania ustawy z 28 grudnia 1989 r.

Nabycie prawa do odprawy uzależnione jest od tego, czy zwolnienie nastąpiło z przyczyn niedotyczących pracownika. Są to wszelkie przypadki, w których wina uzasadniająca zwolnienie pracowników będzie leżała po stronie pracodawcy.

Może to być zatem przyczyna zależna od niego w całości lub choćby w części, a nawet taka, na której wystąpienie pracodawca nie miał wpływu. Przyczyną taką będzie również ogłoszenie likwidacji lub upadłości pracodawcy.

Pracodawca musi podać przyczynę rozwiązania stosunku pracy (niedotyczącą pracownika), która istnieje w chwili składania oświadczenia jego woli o wypowiedzeniu (lub zgodnych oświadczeń woli stron - przy rozwiązaniu umowy o pracę na mocy porozumienia).