WYPOWIEDZENIE UMOWY O PRACĘ Z POWODU DŁUGOTRWAŁEJ CHOROBY PRACOWNIKA (CZ. 2)

Andrzej Marek

sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy

Przez obecność w pracy, która daje możliwość zgodnego z art. 41 k.p. wypowiedzenia umowy o pracę, należy rozumieć stawienie się pracownika do pracy i świadczenie jej. Oznacza to wykonywanie obowiązków wynikających z umowy o pracę lub też gotowość do ich wykonywania. A zatem okres ochronny rozpoczyna się z chwilą powstania przesłanki zakazu wypowiadania, którą jest nieobecność pracownika w pracy z powodu choroby, czyniącej go niezdolnym do pracy, lub przerwanie świadczenia pracy z powodu choroby. Chodzi tu o rzeczywiste zaprzestanie wykonywania pracy. Moment przerwania pracy z powodu wystąpienia objawów chorobowych, które uniemożliwiły dalsze świadczenie pracy, będzie początkiem nieobecności pracownika w pracy w rozumieniu art. 41 k.p. Zdaniem Sądu Najwyższego, jeżeli pracownik - mimo otrzymanego zwolnienia lekarskiego - nadal wykonuje pracę, to czas pozostawania w pracy nie może być rozumiany jako usprawiedliwiona nieobecność w pracy chroniona przepisem art. 41 k.p. (por. uzasadnienie uchwały z 11 marca 1993 r., I PZP 68/92).