Ubezpieczyciel ma działać na korzyść ubezpieczonych

Teodor D. - wnioskodawca od 1996 r. pobierał świadczenie rentowe. Do podstawy wymiaru renty przyjęto wynagrodzenie z lat 1984-1990. Ustalony w ten sposób wskaźnik wysokości wymiaru wyniósł ponad 96 proc., a pomnożony przez kwotę bazową w wysokości 804 zł, dał 777 zł renty. W styczniu 2001 r. wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę, przekreślając rubrykę dotyczącą wyboru sposobu ustalenia podstawy wymiaru świadczenia i nie załączając żadnych dokumentów. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, stanowi albo podstawa wymiaru renty, albo podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art. 15, czyli wynagrodzenie z wybranych 20 lat lub kolejnych 10 lat poprzedzających wniosek. ZUS przyznał wnioskodawcy emeryturę, obliczając jej wysokość w sposób przyjęty wcześniej przy ustalaniu renty. W 2002 r. Teodor D. złożył zaświadczenia o wynagrodzeniu i zatrudnieniu za okres 20 lat, wnosząc o przyznanie emerytury obliczonej na podstawie złożonych dokumentów.