Podróże służbowe

Stosunek pracy charakteryzuje element podporządkowania. Polega on na tym, że pracownik musi wykonywać różne zadania na zlecenie swojego pracodawcy (przełożonego). Czasami zdarza się, że pracownik musi na jego polecenie udać się do innej miejscowości, żeby wykonać pewne czynności, które są związane pośrednio lub bezpośrednio z jego pracą zawodową. Mamy wtedy do czynienia z podróżą służbową, potocznie zwaną delegacją.

Przepisy nie definiują wprost pojęcia podróży służbowej, jednak można ją sformułować opierając się na przepisach Kodeksu pracy, a dokładnie na art. 77⁵ k.p. Otóż zgodnie z tym przepisem podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika polecenia służbowego pracodawcy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub stałe miejsce pracy pracownika. Mając na uwadze powyżej wspomniany element podporządkowania pracownik nie może odmówić wyjazdu, chyba że rzeczywiście nie może odbyć podróży z pewnych względów, np. osobistych.

Nie każdego pracownika pracodawca może wysłać w delegację. Zgodnie z art. 178 k.p. na wyjazd w podróż służbową należy uzyskać zgodę kobiety w ciąży, mężczyzny lub kobiety sprawującego opiekę nad dzieckiem do lat czterech. Jeżeli obydwoje rodzice pracują zawodowo, to tylko jedno z nich może korzystać z tego uprawnienia i ma prawo odmówić wyjazdu, tłumacząc się koniecznością sprawowania opieki na dzieckiem.

Na podróż służbową składa się kilka elementów, takich jak:

• czas dojazdu do miejsca docelowego podróży służbowej,

• czas wykonywania pracy,

• czas powrotu do miejsca pracy lub miejsca zamieszkania pracownika.