ZWOLNIENIA Z PRZYCZYN EKONOMICZNYCH

Ustawa z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) wprowadza rozwiązania o charakterze szczególnym w stosunku do Kodeksu pracy, ułatwiając pracodawcom zmniejszanie zatrudnienia przez ograniczenie uprawnień ochronnych pracowników. W zamian obliguje pracodawcę do zachowania szczególnego trybu postępowania, wypłaty odprawy pieniężnej i ponownego zatrudnienia zwolnionych pracowników, gdy przyczyny uzasadniające zwolnienie ustaną. Wielu pracodawców wciąż zmuszonych jest korzystać z rozwiązań tej ustawy.

(z zastrzeżeniem art. 17 ustawy), (wyłączenie dotyczy tylko indywidualnych wypowiedzeń na podstawie art. 10 ustawy). Przepisy ustawy obejmują pracowników bez względu na miejsce wykonywania pracy; stosuje się je także wobec pracowników zatrudnianych przez polskie przedsiębiorstwa do pracy za granicą (wyrok Sądu Najwyższego z 7 września 1999 r., I PKN 256/99, OSNAP 2001/1/13).