Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
Data publikacji: 2001-09-27

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę

WYKŁAD XV

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę

Pracodawca może rozwiązać z każdym pracownikiem umowę o pracę bez zachowania okresów wypowiedzenia, gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki określone w przepisach prawa.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia jest jednostronną czynnością prawną, w której strona stosunku pracy – składając oświadczenie woli – powoduje ustanie stosunku pracy w trybie natychmiastowym („z dnia na dzień”). Rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia podlegają wszystkie rodzaje umów o pracę. Ten sposób rozwiązania umowy o pracę może być wykorzystywany – zarówno przez pracodawcę, jak i przez pracownika – tylko w wyjątkowych, przewidzianych w Kodeksie pracy przypadkach.

Kodeks pracy, wymieniając przyczyny powodujące rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, dzieli je na 2 grupy, tj.:

ä

przyczyny zawinione przez pracownika (art. 52 § 1 k.p.),

ä

przyczyny nie zawinione przez pracownika (art. 53 § 1 i 2 k.p.).

Rozwiązanie umowy o pracę z winy pracownika

Zgodnie z art. 52 § 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika tylko w przypadku:

ä

ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych,

ä

popełnienia w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa oczywistego lub stwierdzonego prawomocnym wyrokiem, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie pracownika na zajmowanym stanowisku,

ä

zawinionej utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

W nawiązaniu do pierwszej przyczyny powodującej rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia należy wskazać dwie konieczne przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, tj.: naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych oraz ciężki stopień tego naruszenia. Aby pracodawca mógł postawić pracownikowi zarzut ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, powinien uwzględnić i ocenić całokształt sytuacji i stopień zawinienia pracownika, ale przede wszystkim skutki naruszenia i rozmiar powstałej szkody. Zgodnie z art. 100 k.p. pracownik zobowiązany jest przede wszystkim wykonywać sumiennie pracę, stosować się do poleceń przełożonych dotyczących pracy, dbać o dobro zakładu pracy i jego mienie, zachowywać tajemnicę przedsiębiorstwa, przestrzegać ustalonego czasu pracy oraz zarządzeń dotyczących porządku pracy, przestrzegać zasad współżycia społecznego, przestrzegać bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawcy powinni w układach zbiorowych pracy lub w regulaminach pracy określić obowiązki, których nieprzestrzeganie stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00