Przedłużenie okresu zasiłkowego

Przedłużenie okresu zasiłkowego

Jeśli pracownik, który wykorzystał okres zasiłkowy, rokuje odzyskanie zdolności do wykonywania pracy po dalszym leczeniu lub rehabilitacji, lekarz orzecznik ZUS może orzec o przedłużeniu okresu zasiłkowego o dalsze 90 dni.

Zasady nabywania prawa do zasiłku chorobowego reguluje ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 60, poz. 636 ze zm.). Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy (180 dni), a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą – nie dłużej niż przez 9 miesięcy (270 dni). Kodeks pracy wprowadza jako powszechną regulację zasadę, że ryzyko pierwszych 35 dni niezdolności do pracy z powodu choroby ponosi pracodawca, wypłacając pracownikowi odpowiednio 80% lub 100% wynagrodzenia obliczonego według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Dłużej trwająca niezdolność do pracy jest już ryzykiem instytucji ubezpieczeniowej (ZUS), przy czym suma ryzyk zamyka się w okresie zasiłkowym, czyli w okresie, przez jaki pracownikowi przysługuje prawo do świadczenia pieniężnego zastępującego utracony z powodu choroby zarobek. W kwestii zabezpieczenia sytuacji pracownika na wypadek zdarzenia losowego, jakim jest choroba, ważne jest nie tylko to, jak długo będzie wypłacane świadczenie na wypadek choroby (zasiłek chorobowy), lecz także to, czy świadczenie w razie trwającej nadal niezdolności do pracy (mimo wyczerpania okresu zasiłkowego) „przechodzi” w rentę z tytułu niezdolności do pracy. Złagodzeniu trudności, jakie mogą wynikać z istnienia pojęciowych różnic między czasową niezdolnością do pracy (chorobą) a sytuacją chronioną rentą z tytułu niezdolności do pracy ma służyć (obok świadczenia rehabilitacyjnego) instytucja przedłużenia okresu zasiłkowego, którą przewiduje art. 10 ustawy chorobowej.