Zwolnienie dyscyplinarne

ADAM MALINOWSKI - radca prawny

Stan prawny na 15 stycznia 2011 r.

Charakter zwolnienia

Zwolnienie dyscyplinarne to najszybszy sposób zakończenia współpracy z pracownikiem. Nie ma tu okresu wypowiedzenia, a pracownik traci pracę w momencie, gdy oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy doszło do niego w taki sposób, że mógł się on zapoznać z jego treścią. Jest więc możliwe odsunięcie pracownika od obowiązków w zasadzie z dnia na dzień, czy nawet od razu po stwierdzeniu ciężkiego naruszenia obowiązków. Jeśli pracownik stawił się do pracy w stanie nietrzeźwości, to pracodawca ma prawo od razu odsunąć go od wykonywania pracy i jednocześnie wręczyć mu przygotowany w międzyczasie dokument rozwiązujący umowę. Nie ma znaczenia fakt, że pracownik nie chce zapoznać się z treścią rozwiązania umowy. Wystarczy, jeśli miał możność zapoznania się. Oczywiście wskazane okoliczności mogą stanowić przedmiot postępowania dowodowego w sądzie.

Dyscyplinarne rozwiązanie umowy jako nadzwyczajny sposób rozwiązania stosunku pracy powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i z ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie (wyrok SN z 21 września 2005 r. sygn. akt II PK 305/04, M.P.Pr.-wkł. z 2005 r. nr 12, poz. 16). Jest ono możliwe . Jeżeli wypowiedzenie umowy, w którego biegu pracodawca dokonał niezgodnego z prawem rozwiązania umowy bez wypowiedzenia, jest uzasadnione, to pracownikowi przysługuje wyłącznie roszczenie o odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia. Zwolnienie w trybie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.) , a zatem osoby pozostającej w stosunku pracy, a nie kandydata do pracy. Tylko taka osoba może bowiem naruszyć pracownicze obowiązki.