Sposoby rozwiązywania umów o prac

Ustanie stosunku pracy, niezależnie od tego, z jakich przyczyn nastąpiło, powoduje, że na pracodawcy ciąży obowiązek niezwłocznego wydania świadectwa pracy (art. 97 § 1 k.p.). Powinien on tego dokonać z urzędu, tzn. pracownik nie musi występować z wnioskiem. Oznacza to, że świadectwo pracy powinno być wręczone pracownikowi w ostatnim dniu trwania stosunku pracy. Przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz.U. nr 60, poz. 282) stanowią, iż wydanie świadectwa powinno nastąpić w dniu, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy. Jeżeli jednak wydanie tego świadectwa nie jest możliwe, pracodawca powinien je przesłać w ciągu 7 dni od dnia ustania stosunku pracy pracownikowi lub osobie przez niego upoważnionej, za pośrednictwem poczty lub doręczyć w inny sposób. W uchwale z 28 września 1976 r. (sygn. akt I PZP 41/76, OSPiKA z 1977 r. nr 2, poz. 21) SN stwierdził, że pracodawca spełnia obowiązek niezwłocznego wydania świadectwa pracy, gdy wręcza świadectwo pracownikowi w miejscu jego dotychczasowego zatrudnienia, a gdy jest to niemożliwe lub utrudnione, przesyła je do znanego mu miejsca pobytu pracownika najwcześniej, jak tylko może to nastąpić w konkretnej sytuacji. Ponadto wydanie świadectwa nie może być uzależnione od rozliczenia się pracownika z pracodawcą.