Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego

Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego przyznawane jest na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, maksymalnie na 12 miesięcy. Wypłaca się je, podobnie jak zasiłek chorobowy, za każdy dzień niezdolności do pracy, również za dni ustawowo wolne od pracy.

Świadczenie to jest przyznawane na wniosek ubezpieczonego, wniosek ten powinien być złożony na druku ZUS Np. -7.

Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 75 proc. podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy, w drodze do pracy lub z pracy, wysokość tego świadczenia wynosi 100 proc. podstawy wymiaru zasiłku. Taka sama wysokość świadczenia przysługuje również, gdy niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży.

W przypadku gdy świadczenie przyznano po wykorzystaniu podstawowego, 6-miesięcznego okresu zasiłkowego, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, od której ustalana jest wysokość świadczenia rehabilitacyjnego, podlega waloryzacji.

Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie, która ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy. Osoba uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub do świadczenia przedemerytalnego także nie może otrzymać świadczenia rehabilitacyjnego. Świadczenie to nie przysługuje również w okresach, w których ubezpieczony zachowuje prawo do wynagrodzenia, oraz w czasie urlopu wychowawczego i urlopu bezpłatnego.

Jeżeli ubezpieczony w okresie pobierania tego świadczenia wykonuje pracę zarobkową lub wykorzystuje czas, na który przyznane zostało świadczenie rehabilitacyjne, traci prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.