Poradnia rachunkowa

Naszym klientem jest produkująca stolarkę okienną spółka komandytowa, która nie podlega badaniu. Zastanawiamy się, czy w tej spółce należy dzielić koszty produkcji na stałe i zmienne, a potem ustalać stopień wykorzystania mocy produkcyjnych? Jak należy traktować koszty zarządu i wynagrodzeń pracowników?

Zasady ustalania kosztu wytworzenia zostały wskazane w art. 28 ust. 3 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: u.r.). Zgodnie z tym przepisem koszt wytworzenia produktu obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. I tak koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Z kolei do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Przy czym za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych remontów. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia. Natomiast do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów: