Art. 1.[Zakres regulacji] 1. Ustawa określa zasady odbywania praktyki absolwenckiej, zwanej dalej „praktyką”.

2. Praktyka ma na celu ułatwienie absolwentom uzyskiwania doświadczenia i nabywania umiejętności praktycznych niezbędnych do wykonywania pracy.

Art. 2.[Przyjmowanie na praktykę] 1. Osoba fizyczna, osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, zwane dalej „podmiotem przyjmującym na praktykę”, może przyjmować na praktykę osobę, która ukończyła co najmniej gimnazjum lub ośmioletnią szkołę podstawową i w dniu rozpoczęcia praktyki nie ukończyła 30. roku życia, zwaną dalej „praktykantem”.

2. Przepis ust. 1 stosuje się do osób, które posiadają świadectwo ukończenia szkoły za granicą, uznane za równorzędne świadectwu ukończenia polskiego gimnazjum lub ośmioletniej szkoły podstawowej zgodnie z art. 93 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2017 r. poz. 2198, 2203 i 2361).

Art. 3.[Wysokość miesięcznego świadczenia pieniężnego] 1. Praktyka może być odbywana odpłatnie lub nieodpłatnie.

2. Wysokość miesięcznego świadczenia pieniężnego nie może przekraczać dwukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r. poz. 847 oraz z 2018 r. poz. 650).

Art. 4.[Wyłączenie stosowania przepisów Kodeksu pracy] Do praktyki nie mają zastosowania przepisy prawa pracy, z wyjątkiem art. 18^3a–18^3e, art. 129 § 1, art. 131 § 1, art. 132 § 1, art. 133 § 1, art. 134 i art. 151⁷ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, 1000 i 1076).

Art. 5.[Umowa o praktykę absolwencką] 1. Praktykę odbywa się na podstawie pisemnej umowy o praktykę absolwencką, zwanej dalej „umową”, zawieranej pomiędzy praktykantem a podmiotem przyjmującym na praktykę.

2. Umowa powinna określać w szczególności:

1) rodzaj pracy, w ramach której praktykant ma uzyskiwać doświadczenie i nabywać umiejętności praktyczne;

2) okres odbywania praktyki;

3) tygodniowy wymiar czasu pracy w ramach praktyki;

4) wysokość świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 3 ust. 2, jeżeli praktyka ma być odbywana odpłatnie.

3. Umowa nie może dotyczyć pracy szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 237¹⁵ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

4. Umowa nie może być zawarta na okres dłuższy niż 3 miesiące.

5. Zawarcie kolejnej umowy pomiędzy praktykantem a tym samym podmiotem przyjmującym na praktykę jest możliwe tylko na łączny okres, o którym mowa w ust. 4.

6. W przypadku gdy praktyka odbywana jest:

1) nieodpłatnie – umowa może być rozwiązana na piśmie w każdym czasie;

2) odpłatnie – umowa może być rozwiązana na piśmie z zachowaniem siedmiodniowego terminu wypowiedzenia.

Art. 6.[Warunki odbywania praktyki] Podmiot przyjmujący na praktykę zapewnia praktykantowi, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych przepisach, bezpieczne i higieniczne warunki odbywania praktyki, w tym – w zależności od rodzaju świadczeń i zagrożeń związanych z odbywaniem praktyki – odpowiednie środki ochrony indywidualnej.

Art. 7.[Zaświadczenie o rodzaju wykonywanej pracy i nabytych umiejętnościach] Podmiot przyjmujący na praktykę, na wniosek praktykanta, jest obowiązany wystawić na piśmie zaświadczenie o rodzaju wykonywanej pracy i umiejętnościach nabytych w czasie odbywania praktyki.

Art. 8.(pominięty)

Art. 9.(pominięty)

Art. 10.(pominięty)

Art. 11.(pominięty)

Art. 12.[Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.