Jednostki powinny tworzyć rezerwy na przyszłe świadczenia na rzecz pracowników

W firmie kilku pracowników w październiku odchodzi na rentę lub emeryturę. Jak rozliczyć podatkowo i bilansowo wypłacane im odprawy rentowe i emerytalne? W jaki sposób zaewidencjonować rezerwę na te odprawy?

Zgodnie z art. 921 kodeksu pracy (dalej: k.p.) pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa. Odprawa rentowo-emerytalna nie zależy od stażu pracy. Dla uzyskania prawa do tego świadczenia wymagane jest jedynie powiązanie nabycia uprawnień rentowo-emerytalnych z rozwiązaniem umowy o pracę. Wypłata odprawy rentowo-emerytalnej przez jednego z pracodawców, u którego następuje ustanie zatrudnienia, zwalnia pozostałych pracodawców, u których zatrudniony jest pracownik przechodzący na rentę (emeryturę), od tego obowiązku. Odprawa rentowo-emerytalna powinna być wypłacona przez przedsiębiorcę-pracodawcę do ostatniego dnia trwania stosunku pracy.

Jej niewypłacenie lub nieterminowe przekazanie pracownikowi – np. z uwagi na okresowe trudności finansowe spowodowane zaleganiem z płatnościami przez kontrahentów wskutek COVID-19 – stanowi wykroczenie i podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 30 tys. zł (art. 282 par. 1 pkt 1 k.p.). Ponadto pracownikowi przysługuje w takiej sytuacji prawo dochodzenia wypłaty odprawy rentowo-emerytalnej przed sądem pracy i żądania odsetek za zwłokę (art. 481 par. 1 kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 k.p.).