Pewność prawa dla przewoźnika

Firma transportowa zaskarżyła do Trybunału Konstytucyjnego ustawę o SENT. Tymczasem warszawski WSA orzekł, że czas na wszczęcie postępowania przeciwko przewoźnikowi jest ograniczony

Obowiązująca od czterech lat ustawa o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 859 ze zm. - dalej: ustawa o SENT) wydatnie zmniejszyła skalę obrotu nielegalnym paliwem i innymi towarami akcyzowymi, jednak jej restrykcyjne przepisy ciągle dają się we znaki przewoźnikom. Chodzi głównie o surowe kary pieniężne wymierzane za pomyłki w zgłoszeniach do systemu SENT.

Ale jeden z przewoźników zakwestionował przed Trybunałem Konstytucyjnym przepisy przewidujące odpowiedzialność przewoźnika za niedokonanie zgłoszenia przewozu towarów, w sytuacji gdy przejazd przez terytorium RP był wynikiem samowolnej decyzji kierującego pojazdem. Zadaniem skarżącego art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o SENT jest niezgodny z art. 42 ust. 1 (zasada odpowiedzialności za czyn karalny), art. 45 ust. 1 (prawo do sądu) w związku z art. 2 (zasadą demokratycznego państwa prawnego) oraz z art. 31 ust. 3 (zasadą proporcjonalności) przez to, że zaskarżona regulacja przewiduje niepodlegającą miarkowaniu karę pieniężną w wysokości 20 tys. zł za niedokonanie zgłoszenia przez przewoźnika przewozu towaru przez Polskę. Przepis jest kwestionowany również z tego powodu, że dopuszcza nałożenie tej kary bez względu na okoliczności czynu, przez co nie zapewnia - zdaniem skarżącego - gwarancji wynikających z art. 42 ust. 1 oraz z art. 45 ust. 1 konstytucji.