Badania diagnostyczne ubezpieczonego

Stan faktyczny

Wnioskodawca Jan W., uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznanej na stałe, złożył 22 kwietnia 2005 r. wniosek „o przeliczenie świadczenia i przyznanie mu wyższej renty oraz dodatku pielęgnacyjnego w związku z pogorszeniem stanu zdrowia”. Komisja lekarska ZUS, po przeprowadzeniu badania wnioskodawcy, orzeczeniem z 2 czerwca 2005 r. ustaliła, że jest on częściowo niezdolny do pracy na stałe, nie istnieje natomiast całkowita niezdolność do pracy i do samodzielnej egzystencji. W związku z tym, ZUS decyzją z 7 czerwca 2005 r. odmówił wnioskodawcy prawa do dodatku pielęgnacyjnego i postanowił kontynuować wypłatę renty w dotychczasowej wysokości. Ubezpieczony wniósł odwołanie od decyzji organu rentowego odmawiającej „przeliczenia renty z tytułu niezdolności do pracy”.

Sąd okręgowy oddalił odwołanie, ustalając, że wnioskodawca Jan W. od października 1991 r. pobierał rentę inwalidzką III grupy, zamienioną na rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe. Po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłych lekarzy specjalistów z zakresu neurologii, kardiologii, psychiatrii i okulistyki, sąd okręgowy stwierdził u wnioskodawcy: schorzenia powodujące naruszenie sprawności organizmu w ramach częściowej i trwałej niezdolności do pracy. Natomiast na podstawie opinii psychiatrycznej, sąd uznał, że zaburzenia osobowości nie powodują niezdolności wnioskodawcy do pracy. Biorąc pod uwagę ustalony stan taktyczny, sąd okręgowy uznał, że brak jest podstaw - w świetle art. 12 ust. 2 i art. 75 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn.zm.) - do uwzględnienia odwołania wnioskodawcy, gdyż wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego nie potwierdził pogorszenia się jego stanu zdrowia jako przesłanki przyznania dochodzonych świadczeń. Sąd uznał, że skoro wnioskodawca nie może być uznany za całkowicie niezdolnego do pracy, to bezprzedmiotowe jest rozważanie, czy przysługuje mu dodatek pielęgnacyjny, gdyż dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, a w stanie faktycznym niniejszej sprawy warunek ten nie został spełniony.