Zakwestionowanie decyzji lekarza orzecznika ZUS

Osoba ubiegająca się o świadczenie uzależnione od stwierdzenia jej niezdolności do pracy ma prawo wnieść sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Jak wskazuje art. 14 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn.zm.), zwanej dalej ustawą, od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia. Sprzeciw wnosi się za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. Zasadą jest, że komisja lekarska nie rozpatruje sprzeciwu wniesionego po terminie. W uzasadnionych przypadkach ZUS, na wniosek osoby zainteresowanej, może przywrócić termin na wniesienie sprzeciwu. Może to zrobić w szczególności w razie odrzucenia przez sąd odwołania od decyzji, gdy osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Komisja lekarska, rozpatrując sprzeciw, dokonuje ponownie oceny niezdolności do pracy i jej stopnia oraz ustalenia okoliczności, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Komisja dokonuje rozstrzygnięcia w formie orzeczenia.