Krytyka przełożonych przyczyną rozwiązania umowy o pracę

Zasadą jest, że pracownik ma możliwość otwartego i krytycznego wypowiadania się w sprawach dotyczących organizacji pracy, takich jak np. kolejność czynności, rozkład czasu czy podział zadań. Może także w tym zakresie krytykować decyzję swoich przełożonych. Dotyczy to zwłaszcza takich sytuacji, gdy sprawy te są omawiane na zebraniach czy naradach zwołanych w tym celu z udziałem pracowników. Podobnie wypowiadał się Sąd Najwyższy w wyroku z 7 września 2000 r. (sygn. akt I PKN 11/00), stwierdzając, że pracownik może otwarcie, krytycznie i we właściwej formie wypowiadać się w sprawach dotyczących organizacji pracy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazywano także, że pracownik ma prawo przeciwdziałać złu, które obserwuje na terenie zakładu pracy, i występować w tym zakresie z krytyką decyzji podejmowanych przez przełożonych. Jednakże „powinien czynić to na właściwej drodze i we właściwej formie. Gdyż tylko taka krytyka - jeżeli merytorycznie okaże się uzasadniona - przynosi korzyści”. Tak wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z 29 stycznia 1975 r. (sygn. akt III PRN 69/74). Dopuszczalna jest więc krytyka pracodawcy lub przełożonych podejmowana na właściwej drodze (np. w czasie zebrania załogi czy w ramach postępowania wewnątrzzakładowego) i wyrażana w odpowiedniej do tego formie.