Wyrok SN z dnia 29 stycznia 1975 r., sygn. III PRN 69/74

Pracownik ma nie tylko prawo, ale także obowiązek przeciwdziałania złu, które obserwuje na terenie zakładu pracy. Powinien jednak czynić to we właściwej drodze i we właściwej formie. Tylko taka krytyka jeżeli merytorycznie okaże się uzasadniona przynosi korzyści. O właściwym rozmieszczeniu kadr w przedsiębiorstwie decyduje dyrektor, a nie poszczególny pracownik, który z reguły nie ma pełnego rozeznania w tym zakresie i patrzy na sprawę przez pryzmat własnego interesu.

Przewodniczący: sędzia W. Formański.

Sędziowie: S. Rejman (sprawozdawca), Z. Stypułkowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Tadeusza R. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w D. o uznanie wypowiedzenia warunków pracy i płacy za nieważne na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Rzeszowie z dnia 9 września 1974 r., oddalił rewizję nadzwyczajną.