Ochrona zatrudnienia pracowników w czasie choroby

Przepisy kodeksu pracy przewidują ochronę zatrudnienia pracowników nieobecnych w pracy z powodu choroby. Ochrona ta polega na zakazie rozwiązywania z nimi umów o pracę. Dotyczy to rozwiązania umowy o pracę zarówno za wypowiedzeniem, jak i bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika. Stanowią o tym przepisy art. 41 i 53 k.p.

W myśl art. 41 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy (także z powodu choroby), jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Treść tego przepisu odsyła zatem do art. 53 § 1 k.p., który określa okres, po upływie którego pracodawca może rozwiązać umowę bez wypowiedzenia, przy braku winy pracownika. Wskazywał na to m.in. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 29 kwietnia 1991 r. (sygn. akt III APr 7/91) podnosząc, że limity czasowe przewidziane w art. 53 k.p. są okresem ochronnym usprawiedliwionej nieobecności w pracy w rozumieniu przepisu art. 41 k.p.

Konieczne jest zatem uwzględnienie treści art. 53 § 1 k.p. Zgodnie zaś z obecnym brzmieniem tego przepisu pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwała:

- dłużej niż 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u tego pracodawcy mniej niż 6 miesięcy, lub