Wyrok NSA z dnia 15 października 2024 r., sygn. I OSK 2543/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędziowie: sędzia NSA Karol Kiczka sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 marca 2023 r. sygn. akt III SA/Kr 1516/22 w sprawie ze skargi K.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] sierpnia 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta T. z [...] czerwca 2022 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie na rzecz K.K. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 28 marca 2023 r. III SA/Kr 1516/22, oddalił skargę K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z 16 sierpnia 2022 r. nr SKO.NP/4115/279/2022 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W uzasadnieniu pierwotnej odmownej decyzji z 10 marca 2022 r. Prezydent Tarnowa wskazał, że nie została spełniona przesłanka zawarta w art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ niepełnosprawność matki skarżącego powstała po 25 roku życia. Drugą przesłanką odmowy przyznania przedmiotowego świadczenia było posiadanie przez skarżącego prawa do renty. Organ podniósł, że skarżący nie podejmuje zatrudnienia, gdyż ma ustalone prawo do renty, a tym samym nie rezygnuje z zatrudnienia na rzecz pomocy matce lecz ze względu na swój stan zdrowia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie w wyniku rozpoznania odwołania decyzją z 6 maja 2022 r. uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. Kolegium wyjaśniło, że organ I instancji orzekając o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie uwzględnił zmiany stanu prawnego, która nastąpiła na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. K 38/13. Nadto odnosząc się do kwestii pobierania przez skarżącego renty z ZUS, Kolegium stwierdziło, że opowiada się za poglądem, uwzględniającym możliwość dokonania wyboru przez opiekuna świadczenia pielęgnacyjnego w pełnej wysokości pod warunkiem zawieszenia prawa do renty. Kolegium wskazało także, że organ l instancji nie ustalił w szczegółowy sposób, jakich czynności pielęgnacyjno-opiekuńczych wymaga matka skarżącego oraz czy koniecznym jest, aby opieka ta była sprawowana w sposób ciągły, uniemożliwiający skarżącemu podjęcie zatrudnienia nawet w niewielkim rozmiarze. Jednocześnie organ poruszył kwestię udziału pozostałych członków rodziny w sprawowaniu opieki nad niepełnosprawną matką.