Interpretacja indywidualna z dnia 18 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.616.2024.1.AK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1.czy Inwestycja polegająca na budowie oraz eksploatacji instalacji (…) stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

2.w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca może nie uwzględniać kosztów wynikających z pozyskanego Finansowania przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Opis działalności Wnioskodawcy.

Charakterystyka działalności Wnioskodawcy.

A sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT [ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) – przyp. organu] i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości osiąganych przez siebie dochodów.

Wnioskodawca jest spółką utworzoną w celu wybudowania oraz zarządzania instalacją (…) (dalej również jako: „Instalacja …”) wraz z (…) w … (województwo …; dalej łącznie: „Inwestycja”). Udziałowcami Spółki są fundusz B, specjalizujący się w rozwijaniu, finansowaniu i zarządzaniu długoterminowymi projektami infrastruktury publicznej oraz firmę C, będącą międzynarodowym podmiotem świadczącym usługi dla samorządów w sektorze gospodarki (…).

Działalność Wnioskodawcy jest zakwalifikowana m.in. pod kodem (…) i w tym zakresie skupia się na (…), oraz pod kodem (…), skupiając się na działalności (…).

Spółka obecnie prowadzi i będzie prowadzić w przyszłości działalność na podstawie odpowiednich koncesji i zezwoleń, w szczególności na podstawie koncesji (…). Produkcja (…).

Opis Inwestycji.

W skład Inwestycji wchodzą:

1. (…) - pierwszy element Inwestycji (…);
2. Instalacja (…) - drugi element Inwestycji, (…).

Budowa instalacji (…), a także jej późniejsza eksploatacja przez Spółkę jest realizowana w oparciu o umowę (…) (dalej: „umowa X”). Stronami umowy X są podmiot (…), tj. D sp. z o.o. w (…) oraz partner (…) tj. Wnioskodawca.

Zgodnie z zawartą umową X, ryzyko związane z budową oraz zarządzaniem Inwestycją spoczywa na Spółce. W konsekwencji, Spółka ponosi również pełną odpowiedzialność związaną z ryzykiem finansowym Inwestycji. D sp. z o.o. jako podmiot (…), będzie uprawnione do przeprowadzania kontroli w zakresie m.in. gwarantowanych parametrów technicznych oraz warunków technicznych instalacji.

Przetarg na realizację Inwestycji Wnioskodawca wygrał w (…) r. i w roku (…) rozpoczęła się jej budowa. Na przełomie lat (…) Spółka zakończyła pierwszy etap budowy, który doprowadził (…). Z kolei pod koniec roku (…) planowane jest zakończenie drugiego etapu prac (budowy instalacji …) i uruchomienia całości Inwestycji. Zgodnie z założeniami Wnioskodawcy i na mocy zawartej umowy X, Inwestycja ma funkcjonować i być eksploatowana przez 25 lat od momentu jej uruchomienia, czyli do roku ….

Do głównych (najistotniejszych) składników aktywów wykorzystywanych do (…) w ramach Inwestycji należy zaliczyć przede wszystkim: (…).

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży (…) podlegają w całości opodatkowaniu CIT w Polsce. Również wszystkie aktywa Wnioskodawcy związane z Inwestycją zlokalizowane są w Polsce.

Cel Inwestycji.

Podstawowym celem Inwestycji jest (…). Beneficjentami Inwestycji są więc przede wszystkim (…). Audyt przeprowadzony na potrzeby certyfikacji (…) potwierdził, że Instalacja (…), budowana przez spółkę (…) wspiera (…).

Realizowana przez Wnioskodawcę Inwestycja wpisuje się także (…). Inwestycja (…) wprost wpisuje się również (…).

Celem pośrednim Inwestycji jest (…). Dodatkowo Inwestycja przyczyni się do (…).

Budowa (…) pozwoli na (…). Inwestycja pozwoli na zmniejszenie (…).

Główne korzyści wynikające z nowej inwestycji dotyczą także (…). Budowa instalacji (…) jest realizowana w oparciu (…). Docelowo, Instalacja (…) będzie się przyczyniać do (…).

Sam zakład będzie (…). Projekt ten będzie miał udział (…). Jest to również istotny element realizacji (…).

W ocenie Wnioskodawcy, powstanie Inwestycji będzie miało wpływ (…). Zdaniem Spółki, proponowane przez nią rozwiązania przyczynią się (…). To z kolei znacznie obniży (…).

Proces inwestycyjny – Wykonawca.

Wnioskodawca odpowiada za realizację i późniejsze funkcjonowanie Inwestycji. Celem działalności Spółki jest wybudowanie oraz zarządzanie Inwestycją, a jej władze posiadają niezbędną wiedzę oraz doświadczenie by prowadzić działalność polegającą na (…). Ponadto to Wnioskodawca ponosi główny ciężar odpowiedzialności związanej z powstaniem i realizacją projektu, a także odpowiada za jego poprawne wykonanie, m.in. przed kredytodawcami.

Proces inwestycyjny – podwykonawcy.

Realizując Inwestycję Wnioskodawca korzystał z usług zewnętrznych usługodawców w celu opracowania projektu Inwestycji, a następnie przeprowadzenia odpowiednich prac (…). Podkreślenia wymaga, że jest to normalna procedura na rynku, gdyż większość wykonawców nie jest w stanie sama zająć się każdą z części projektu. Dlatego też Wnioskodawca, jako wykonawca projektu i podmiot odpowiedzialny za realizację Inwestycji, zleca odpowiednim spółkom wykonanie prac, które później nadzoruje.

Przy wykonywaniu prac związanych z Inwestycją, Wnioskodawca współpracował z licznymi przedsiębiorstwami (…), korzystając przy tym z (…).

Same prace budowlane zostały zlecone konsorcjum dwóch firm: E (spółce posiadającej siedzibę na terenie …) oraz F (spółce posiadającej siedzibę na terenie …). Konsorcjum jest odpowiedzialne za budowę i zapewnienie (…) dla powstania oraz działania Inwestycji, takich jak m.in. (…). Głównym podwykonawcą odpowiedzialnym za eksploatację wybudowanej Instalacji będzie podmiot G, będący (…).

Wartość i finansowanie Inwestycji.

Wnioskodawca jako podmiot odpowiedzialny za realizację Inwestycji, pozyskiwał również niezbędne do jej wykonania finansowanie. Z uwagi na to, że łączna wartość realizacji Inwestycji (…) w celu sfinansowania jej realizacji, był on zmuszony pozyskać zewnętrzne finansowanie w postaci pożyczek i kredytów, a także dotacji i wyemitowanych obligacji.

Od momentu rozpoczęcia budowy, czyli od (…) r., Inwestycja jest realizowana przy wsparciu finansowym ze środków unijnych (…). Dotacja z Unii Europejskiej, przyznana w ramach Programu (…), wynosi (…) zł.

Dodatkowo, Polski Fundusz Rozwoju przekazał Spółce finansowanie mezzanine jako zapłata za obligacje w wysokości (…) zł wyemitowane w (…) roku.

Finansowanie bankowe obejmuje długoterminowy kredyt Bankowy (Transza A) w wysokości (…) zł udzielony przez banki: (…) oraz krótkoterminowy kredyt bankowy (Transza B) w wysokości (…) zł udzielony przez banki: (…) po spełnieniu warunków (…).

Na przestrzeni lat (…) udziałowcy Wnioskodawcy przekazywali Spółce finansowanie w formie pożyczek oraz zapłaty za obligacje wyemitowane w kilku seriach (…). Pożyczki udzielone Spółce przez udziałowców zostały w (…) roku przekonwertowane na obligacje.

Kredyty bankowe oraz obligacje objęte przez Polski Fundusz Rozwoju i udziałowców dalej łącznie określane będą jako „Finansowanie”.

W związku z zawartymi umowami mającymi na celu pozyskanie kapitału niezbędnego do sfinansowania realizacji inwestycji, Wnioskodawca ponosi obecnie oraz będzie ponosił w przyszłości koszty związane z zaciągniętym finansowaniem, obejmujące odsetki od kredytów i wyemitowanych obligacji, opłaty za gotowość, prowizje oraz opłaty bankowe związane z uruchomieniem kredytów. Wszystkie te koszty finansowania przeznaczone na realizację inwestycji są ujęte przez Wnioskodawcę dla celów podatkowych w Polsce w ramach rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Wraz z zakończeniem pierwszej części procesu inwestycyjnego, od (…) r. Wnioskodawca rozpoczął ponoszenie kosztów odsetek i będzie ponosił takie koszty również w kolejnych latach podatkowych. Koszty finansowania długoterminowego związanego z inwestycją zostały zaliczone i będą zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów odpowiednio poprzez odpisy amortyzacyjne lub bezpośrednio jako koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia płatności, w zależności od tego, czy odsetki naliczone przed oddaniem środków trwałych do użytku zwiększyły ich wartość początkową.

Podsumowanie.

Podsumowując, Wnioskodawca podkreśla, że:

1. Inwestycja dotyczy wybudowania instalacji (…);
2. Wykonawca Inwestycji podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Polsce;
3. aktywa, których dotyczy projekt, znajdują i będą znajdowały się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Polsce;
4. koszty finansowania zewnętrznego są i będą wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie Unii Europejskiej, tj. w Polsce;
5. dochody z funkcjonowania Inwestycji będą osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Polsce.

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Inwestycja polegająca na budowie oraz eksploatacji instalacji (…) stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT?

2.W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca może nie uwzględniać kosztów wynikających z pozyskanego Finansowania przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy opisana we Wniosku Inwestycja, polegająca na budowie oraz eksploatacji instalacji (…) stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania nr 2.

Z uwagi na to, że budowa oraz eksploatacja instalacji (…) (Inwestycja), stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, Wnioskodawca nie musi uwzględniać kosztów wynikających z pozyskanego Finansowania przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

A. Stan prawny.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot:

- kwotę 3 000 000 zł albo

- kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P - Po) - (K - Am - Kfd)] x 30%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT,

Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z art. 15c ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku, którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 15c ust. 9 ustawy o CIT, dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Zgodnie z art. 15c ust. 13 ustawy o CIT, przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższe rozwiązania (wprowadzone do ustawy o CIT w wyniku jej nowelizacji ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „Nowelizacja”), wynikają z konieczności dostosowania przepisów krajowych do Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: „Dyrektywa ATA”). Celem zmian wskazanych w uzasadnieniu do projektu Nowelizacji była konieczność uszczelnienia systemu podatku dochodowego przez wyeliminowanie niepożądanych działań prowadzących do nieuzasadnionego zmniejszenia podstawy opodatkowania (zob. Uzasadnienie do art. 15c Ustawy o CIT projektu ustawy zmieniającej ustawę o CIT).

Co istotne, zmiana przepisów w powyższym zakresie wynika pośrednio z zaleceń dotyczących przeciwdziałania erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków, opublikowanych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (dalej: „OECD”; Raport OECD „Addressing Base Erosion and Profit Shifting”, sporządzony na zlecenie G20, Działanie 4, Aktualizacja z 2016 r.), które to zalecenia zostały przyjęte z zadowoleniem przez Radę Europejską i stały się podstawą do rozwiązań zawartych w Dyrektywie ATA. Warto podkreślić, że treść rekomendacji OECD może stanowić wskazówkę i kierunek interpretacyjny w przypadku wątpliwości w wykładni obowiązujących przepisów.

W wyniku przeprowadzonych badań OECD dostrzegła konieczność ograniczenia możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego ze względu na wykorzystywanie tego mechanizmu do tzw. agresywnego planowania podatkowego stosowanego przez przedsiębiorstwa nadużywające mechanizm finansowania dłużnego, którego efektem było wykazywanie straty na poziomie zysku przed opodatkowaniem. W celu ograniczenia nadużyć związanych z doliczeniem kosztów finansowania dłużnego OECD zaproponowała wprowadzenie progu limitującego wysokość kosztów finansowania dłużnego podlegającego odliczeniu, które to rozwiązanie zostało przyjęte na gruncie Dyrektywy ATA, a w konsekwencji, zostało implementowanie do ustawy o CIT.

Niezależnie od powyższych zaleceń OECD dostrzegła jednak konieczność pozostawienia państwom członkowskim możliwości zaliczenia bez ograniczeń do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania zewnętrznego wykorzystywanych na cele inwestycji wykazujących silne powiązanie z sektorem publicznym, które z uwagi na ich specyfikę wykazują wysoki wskaźnik zadłużenia, ale nie powodują ryzyka wystąpienia erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysku.

Zgodnie z zaleceniami OECD, za takie projekty mogą zostać uznane projekty spełniające poniższe warunki:

1. projekt ma charakter długoterminowy (czas trwania inwestycji wynosi powyżej 10 lat), a środki trwałe składające się na projekt nie mogą zostać zbyte wedle swobodnego uznania podmiotu prowadzącego projekt;
2. podmiot prowadzący projekt, na gruncie umowy lub innej podstawy prawnej, jest zobowiązany przez jednostkę sektora publicznego lub organizację pożytku publicznego do dostarczania towarów lub usług leżących w ogólnym interesie publicznym, które to zobowiązanie jest przedmiotem szczególnej kontroli lub regulacji;
3. wypłata odsetek następuje na rzecz podmiotu trzeciego udzielającego kredytu, który to podmiot może dochodzić zaspokojenia swoich wierzytelności ze środków trwałych składających się na projekt lub z dochodów osiągniętych z przedmiotowego projektu - jakiekolwiek inne porozumienia, na podstawie których osoby trzecie udzielające finansowania mogą dochodzić zaspokojenia z innych środków trwałych niż środki trwałe składające się na projekt, jak również gwarancje udzielone przez grupy spółek nie mogą zostać uznane za spełniające warunek wyłączenia;
4. pożyczka udzielona podmiotowi prowadzącemu projekt nie przekracza wartości lub szacunkowej wartości środków trwałych wykazywanych według ceny nabycia lub będących w toku budowy, chyba że dodatkowe finansowanie jest wykorzystywane na utrzymanie lub zwiększenie wartości środków trwałych. Z wyjątkiem minimalnego i przypadkowego finansowania udzielonego osobom trzecim (jak przykładowo na rachunku depozytowym), fundusze podmiotu prowadzącego projekt nie mogą być przedmiotem pożyczki na rzecz osób trzecich;
5. podmiot prowadzący projekt, koszty odsetek, środki trwałe składające się na projekt oraz zysk osiągnięty z projektu znajdują się w tym samym państwie, w którym osiągnięty zysk jest przedmiotem opodatkowania na zasadach podstawowych. W przypadku gdy środki trwałe składające się na projekt znajdują się na terenie zakładu, niniejsze wyłączenie stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy zysk osiągnięty z projektu jest przedmiotem opodatkowania w kraju stosującym wyłączenie;
6. podobne projekty podmiotu prowadzącego projekt lub innych podmiotów z grupy podmiotu prowadzącego projekt nie są zadłużone w znacznie mniejszym stopniu, biorąc pod uwagę ich okresy trwania.

Powyższe wyłączenie dotyczące zaliczania kosztów zewnętrznego finansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wynika z zaleceń OECD, które mimo że nie są prawnie wiążące dla państw członkowskich, to stały się podstawą dla Parlamentu Europejskiego w trakcie prac nad Dyrektywą ATA i w efekcie omawiane wyłączenie zostało dodane do przepisów Dyrektywy ATA (zob. Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego).

Dyrektywa ATA za projekt z zakresu infrastruktury publicznej uznaje projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym (zob. art. 4 ust. 4 Dyrektywy ATA).

W konsekwencji, ustawodawca kierując się wytycznymi wynikającymi z Dyrektywy ATA skorzystał z możliwości wprowadzenia wyłączenia przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego w postaci pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej ustawę o CIT, wprowadzenie tego rozwiązania wymaga wykazania, że konkretne uzgodnienia finansowe na potrzeby projektów z zakresu infrastruktury publicznej posiadają szczególne cechy uzasadniające stosowanie odstępstwa od zasady ogólnej.

B. Przesłanki zastosowania wyłączenia z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Z treści wskazanych powyżej przepisów wynika, że w celu zastosowania wyłączenia z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT należy spełnić liczne warunki, tj.:

a)wydatki na koszty finansowania dłużnego muszą służyć do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej;

b)wykonawca projektu musi podlegać opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

c)aktywa, których projekt dotyczy, muszą znajdować się w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

d)koszty finansowania zewnętrznego muszą być wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

e)dochody muszą być osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie powyższe warunki są spełnione - poniżej przedstawia on szczegółowe uzasadnienie do każdego z tych punktów.

Ad a) Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

Zgodnie z definicją legalną wprowadzoną na gruncie ustawy o CIT, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej jest to projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Definicja zawarta w powyższym przepisie skonstruowana została z elementów takich jak „długoterminowość”, projekt z zakresu „infrastruktury publicznej” będący w „ogólnym interesie publicznym”, czy „znaczący składnik aktywów”. Są to elementy, które nie zostały wprost zdefiniowane i mogą podlegać różnej interpretacji i ocenie, a ponadto uzasadnienie do Nowelizacji wprowadzającej tę definicję także nie precyzuje, co należy rozumieć pod ww. pojęciami. W uzasadnieniu tym wskazano jedynie, że w przepisie art. 15c ust. 8 ustawy o CIT skorzystano z przewidzianego Dyrektywą ATA odstępstwa przy wyliczaniu kwoty nadwyżki kosztów finansowania dłużnego dotyczącego długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Dyrektywa ATA jest więc źródłem wprowadzenia wyłączenia z ograniczeń przewidzianych art. 15c, w tym także wyłączenia wyrażonego w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w celu określenia, czy Inwestycja spełnia definicję długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, o której mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, w ocenie Wnioskodawcy, niezbędne jest posłużenie się nie tylko wykładnią językową, ale również wykładnią systemową oraz celowościową, z uwzględnieniem okoliczności, celu i funkcji w jakich przepisy art. 15c ust. 8 i nast. ustawy o CIT zostały implementowane. Istnieje zatem konieczność takiej ich wykładni, aby możliwości inwestycyjne Polski w zakresie infrastruktury publicznej nie ucierpiały względem innych państw członkowskich UE. Innymi słowy, pojęcia zawarte w transponowanych przepisach muszą być rozumiane zgodnie z ich celem w kontekście Dyrektywy ATA jako prawa stosowanego w całej Unii.

Długoterminowość projektu.

W myśl powyższego, pierwszym z pojęć, którego wykładni należy dokonać jest „długoterminowość projektu”.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN przez pojęcie „długoterminowy” należy rozumieć: przewidziany na długi okres lub mający odległy termin realizacji. Zatem pod pojęciem długoterminowego projektu, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT należy rozumieć projekt, którego termin realizacji jest wystarczająco mocno rozciągnięty w czasie. Dodatkowo, długoterminowość należy również rozumieć poprzez długotrwałe wykorzystywanie efektów projektu (przez długi okres).

W tym kontekście problematyczne może się okazać precyzyjne określenie jednostki czasowej, która determinowałaby uznanie danego terminu realizacji projektu za wystarczająco długi/odległy. W tym celu, zdaniem Wnioskodawcy, należy odwołać się do przepisów ustawy o CIT dotyczących amortyzacji, zgodnie z którymi za środki trwałe uznaje się aktywa wykorzystywane przez podatnika w okresie dłuższym niż rok. W takim przypadku, ustawodawca uznaje, że koszt podatkowy związany z nabyciem lub wytworzeniem tego środka trwałego powinien być rozpoznawany w czasie, a nie jednorazowo w chwili poniesienia. Zasadnym zatem, w ocenie Wnioskodawcy, wydaje się stwierdzenie, że wystarczającym dla uznania „długoterminowości” okresem realizacji projektu jest termin przekraczający rok od momentu rozpoczęcia jego realizacji.

Z kolei zgodnie z zaleceniami OECD, projekt ma charakter długoterminowy, gdy czas trwania inwestycji wynosi powyżej 10 lat.

Inwestycje w infrastrukturę energetyczną mają, co do zasady charakter trwały oraz długoterminowy. Okres eksploatacji Inwestycji, o której mowa we Wniosku jest przewidziana przez Wnioskodawcę na 25 lat, a więc okres znacznie przekraczający ww. 10-letni termin wystarczający do uznania projektu za długoterminowy.

Zdaniem Wnioskodawcy realizowany projekt jest zatem zdecydowanie projektem o charakterze długoterminowym - co potwierdza zarówno wykładnia systemowa (regulacje dotyczące amortyzacji środków trwałych o okresie przydatności powyżej roku), jak i wykładnia językowa.

Infrastruktura publiczna/ogólny cel publiczny.

Kolejnym z pojęć, które w ocenie Wnioskodawcy wymaga prawidłowej i pełnej wykładni, jest pojęcie „infrastruktury publicznej/ogólnego celu publicznego”.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN przytoczone wyżej elementy składowe tego pojęcia należy rozumieć następująco:

- „infrastruktura” - są to urządzenia i instytucje usługowe niezbędne do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki,

- „publiczny” - oznacza (i) „dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości” lub (ii) „dostępny lub przeznaczony dla wszystkich”,

- „interes” - oznacza (i) pożytek, korzyść lub (ii) przedsięwzięcie przynoszące korzyść materialną.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma wątpliwości, że wykładnia językowa przemawia za uznaniem Inwestycji za projekt z zakresu infrastruktury publicznej - niewątpliwie, projekt polegający na budowie i eksploatacji instalacji (…), która (…) poprzez produkcję i dystrybucję (…) odbiorców. Nie ulega również wątpliwości, że z istnienia Inwestycji korzyści odnosi społeczeństwo. (…).

Zdaniem Wnioskodawcy, przy dokonywaniu wykładni pojęć „infrastruktury publicznej” i „ogólnego interesu publicznego” nie należy odwoływać się do ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2023 r. poz. 344, dalej: „ustawa o gospodarce nieruchomościami” lub „u.g.n.”), a dokładnie do art. 6 wskazującego na katalog działań oraz obiektów, które spełniają definicję celu publicznego.

Wnioskodawca podkreśla w szczególności, że takie podejście nie znajduje odzwierciedlenia w najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 lutego 2023 r., sygn. akt: II FSK 1615/20, czy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 września 2022 r., sygn. akt: II FSK 10/20). W ocenie sądów administracyjnych za nieuprawnione należy uznać zawężenie znaczenia pojęć „infrastruktury publicznej” i „ogólnego interesu publicznego” jedynie do ich rozumienia nadanego regulacjami u.g.n. Należy bowiem wskazać, że definicja z art. 6 u.g.n. odnosi się do celu publicznego, a zatem pojęcia, które nie zostało użyte wprost w ustawie podatkowej (ustawa o CIT wymienia w ramach przepisów dotyczących wyłączenia limitu kosztów finansowania dłużnego projekt z zakresu infrastruktury publicznej będący w ogólnym interesie publicznym).

Ponadto należy wskazać, że art. 15 ust. 10 ustawy o CIT stanowi implementację do porządku krajowego przepisów prawa wspólnotowego, tj. Dyrektywy ATA, a więc nieuprawnione jest dokonywanie wykładni tego przepisu wyłącznie w oparciu o przepisy krajowe. Cytując za wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2023 r., sygn. akt: II FSK 2874/20:

„Istotna dla wykładni art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. jest, jak słusznie zauważył Sąd, zawarta w powołanym przepisie Dyrektywy definicja długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Definicję tę przeniesiono bowiem do art. 15c ust. 8 i 10 u.p.d.o.p. Definicja ta, co także zauważył Sąd pierwszej instancji, zawiera określenia nieostre, jak infrastruktura publiczna czy ogólny interes publiczny. Nie oznacza to jednak zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, że znaczenia tych pojęć należy doszukiwać się, jak czyni to organ interpretacyjny, w języku prawnym, poprzez odwołanie się do definicji legalnych zawartych w ustawie z innej gałęzi prawa, skoro ustawa podatkowa do nich nie odsyła, a ponadto nie posługuje się wprost i nie odnosi wprost do skutków podatkowych instytucji zdefiniowanych w innej gałęzi prawa”.

Orzecznictwo sądów administracyjnych podkreśla również konieczność dokonania niezależnej wykładni pojęcia „interes publiczny” jako pojęcia wskazanego w ustawie podatkowej w oderwaniu od pojęć funkcjonujących na gruncie pozostałych przepisów administracyjnych - przykładowo, cytując za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 30 czerwca 2022 r., sygn. akt: I SA/Kr 429/22:

„Organ w wydanej interpretacji zupełnie pominął, że przepisy prawa podatkowego, zgodnie z teorią autonomiczności tego prawa, powinny być interpretowane w oderwaniu od znaczenia, jakie posiadają one w innych dziedzinach prawa, chyba, że przepisy te same odsyłają lub nakazują rozumienie danego pojęcia w sposób, w jaki zostało ono zdefiniowane na gruncie innej gałęzi prawa. Autonomia prawa podatkowego stanowi kompromis pomiędzy zasadami spójności i zupełności systemu prawa, do którego prawo podatkowe przynależy, a jego niezależnością w obrębie tego systemu.

Na podkreślenie zasługuje także to, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym uznaje się, że brak odesłania w przepisach prawa podatkowego do definicji uregulowanych w innych gałęziach prawa wskazuje na konieczność dokonania interpretacji przepisów prawa podatkowego w oderwaniu od definicji zawartych w innych gałęziach prawa (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK390/14 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2752/13). Konkludując stwierdzić należy, że skoro ustawodawca nie wprowadził bezpośredniego odesłania w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych do definicji zawartej w ustawie o gospodarce nieruchomościami, to organ nie był uprawniony do sięgania po przepisy tej ustawy”.

Warto przytoczyć również stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, które zostało wyrażone w wyroku z 28 marca 2023 r., sygn. akt: III SA/Wa 2561/22, a w którym to orzeczeniu podkreślono, że oparcie się na art. 6 u.g.n. prowadziłoby do nielogicznych konkluzji w zakresie tego, jaka infrastruktura ma charakter publiczny poprzez nadmierne zawężenie tego zakresu:

„Po drugie, posłużenie się przez organ interpretacyjny definicjami zawartymi w przepisach u.g.n. a także poglądami orzecznictwa związanymi z wykładnią tych przepisów, prowadzi do nielogicznych i nieracjonalnych wniosków. Organ interpretacyjny, twierdząc, że projekty powinny realizować wyłącznie „cele publiczne” w rozumieniu przepisów u.g.n. wskazuje, że ustawodawca promuje wyłącznie budowę i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń. Z treści interpretacji indywidualnej nie wiadomo, dlaczego tylko te cele stanowią długoterminowe projekty z zakresu infrastruktury publicznej, co do których wyłączono ograniczenia limitowania kosztów. Organ nie przedstawił żadnego racjonalnego wyjaśnienia, dlaczego budowa energetycznej sieci przesyłowej spełnia przesłanki ww. projektu, a dlaczego budowa elektrowni, stanowiącej źródło przesyłu energii elektrycznej nie spełnia kryteriów określonych w art. 15c ust. 8-10 ustawy o CIT. Organ nie znalazł także logicznego wyjaśnienia, dlaczego budowa elektrowni nie pozostaje w ogólnym interesie publicznym. W tym zakresie nie przedstawiono żadnej argumentacji odsyłającej do innych racjonalnych powodów lub zagrożeń związanych z kwestiami ochrony środowiska, czy też innymi ocenami wpływającymi na określenie realizacji ogólnego interesu publicznego”.

W świetle powyższych orzeczeń, w ocenie Wnioskodawcy, aby rozstrzygnąć zasadność kwalifikacji Inwestycji jako realizującej ogólny interes publiczny w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, należy więc rozważyć, czy może być ona uznana za wartościową, korzystną lub pożądaną przez zbiorowość, ale w oderwaniu od definicji i kryteriów, o których mowa w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że pojęcie „interesu publicznego” użyte w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT należy interpretować szerzej, aniżeli pojęcie „celu publicznego” użyte w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ponieważ również w rozumieniu potocznym pojęcie „interes” ma znaczenie szersze aniżeli pojęcie „cel”:

„Cel i interes nie mają zatem tożsamego znaczenia. Cel publiczny ma charakter podrzędny wobec interesu publicznego w tym sensie, że będzie środkiem służącym realizacji interesu publicznego (por. Z. Czarnik, M. Mikolik, Status prawny podmiotu realizującego łączność publiczną jako inwestycję celu publicznego, ZNSA 2018, nr 3, s. 33-46). Interpretując pojęcie interesu publicznego należy zaś przede wszystkim ocenić, czy dana potrzeba znajduje w obiektywnie określonej sytuacji faktycznej uzasadnienie społeczne z punktu widzenia korzyści, które może przynieść, a wymaga to relatywizacji do konkretnego układu wartości, z uwagi na który nadaje się jej publiczny wymiar (por. A. Wilczyńska, Interes publiczny w prawie stanowionym i orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, PPH 2009, nr 6, s. 48-55). W tym przypadku, skoro strona skarżąca wskazywała na interes publiczny w postaci zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego regionu, należało w tym kontekście ocenić charakter inwestycji, choćby w kontekście art. 1 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755 z późn. zm.). Nie ma przy tym znaczenia czy inwestycję realizuje podmiot prywatny czy publiczny (por. Z. Czarnik, M. Mikolik, op. cit., s. 34), jeżeli realizuje w ten sposób interes publiczny.” (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2023 r., sygn. akt: II FSK 2874/20)”.

Tym samym, w oparciu o jednolite stanowisko sądów administracyjnych, wykładnię „interesu publicznego” wyłącznie przez pryzmat art. 6 u.g.n. należy uznać za nieuprawnioną.

Wnioskodawca niezależnie od powyższych rozważań podkreśla jednak, że nawet gdyby organ błędnie przyjął stanowisko, na gruncie którego przy ocenie „interesu publicznego” należy oprzeć się na analizie u.g.n., to w ocenie Wnioskodawcy, chociaż instalacja (…) nie jest wskazana wprost w art. 6 u.g.n., to Inwestycję należy per analogiam uznać za zrealizowaną w „celu publicznym", o którym mowa w tym przepisie. Katalog przykładowych inwestycji wskazanych wprost w art. 6 u.g.n. obejmuje bowiem między innymi budowę i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania lub ich wykorzystania w instalacji odnawialnego źródła energii wytwarzającej biogaz w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1436, 1597, 1681 i 1762) lub elektrownie szczytowo-pompowe. Ponadto art. 6 ust. 2 u.g.n. obejmuje budowę i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe przemawia za uznaniem, że inwestycje mające na celu produkcję i dystrybucję (…) są prowadzone w celu publicznym i mieszczą się w dyspozycji art. 6 u.g.n., nawet jeśli instalacja służąca do (…) nie została wprost wskazana w tym artykule.

Co więcej, w ocenie sądów administracyjnych katalog wskazany w art. 6 u.g.n. nie ma charakteru zamkniętego. Wynika to z przepisu szczególnego tej ustawy, tj. z art. 6 pkt 10, z którego wynika, że kolejne (inne) cele publiczne mogą zostać dookreślone w innych ustawach, i co - jak wskazują sądy administracyjne - jest w praktyce dość często stosowane.

Niezależnie od powyższej argumentacji dot. możliwości zastosowania art. 6 u.g.n., Inwestycja powinna być uznana za projekt, który uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania art. 15c ust. 10 Ustawy o CIT, ponieważ przemawiają za tym wyniki wykładni systemowej, tj. analiza kontekstu wprowadzenia art. 15c oraz Dyrektywy ATA, jak i ogólnego kontekstu polityki (…).

Na konieczność interpretowania celu publicznego przez pryzmat Dyrektywy ATA wskazuje m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 21 czerwca 2022 r. (sygn. akt: I SA/Kr 421/22):

„(...) zawężająca wykładnia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako dowolna jest nieprawidłowa i sprzeczna z postulatami Dyrektywy ATA”.

Podobnie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 marca 2023 r., sygn. akt: III SA/Wa 2560/22, podkreślono konieczność dbania o spójność wspólnotowego systemu prawnego:

„(...) działanie organu, polegające na nieuprawnionym skorzystaniu z definicji zawartej w ustawie o gospodarce nieruchomościami, przy jednoczesnym pominięciu wniosków płynących z wykładni prawa wspólnotowego, prowadzi do zaburzenia spójności wspólnotowego systemu prawnego, albowiem powoduje, że ten sam przepis dyrektywy ATA będzie stosowany odmiennie w każdym kraju, w zależności od uznania właściwych organów”.

Należy więc przyjąć za orzecznictwem sądów administracyjnych, że w przypadku braku jednoznacznych rezultatów wykładni językowej, podmiot dokonujący wykładni jest zobowiązany do zastosowania dyrektyw wykładni systemowej.

W kontekście art. 15c ust. 8 ustawy o CIT wykładnia systemowa jednoznacznie wskazuje na konieczność uwzględnienia szerszego znaczenia wprowadzonych regulacji, w szczególności poprzez uwzględnienie jej źródła, tj. przepisów Dyrektywy ATA, a idąc dalej, również zaleceń zawartych w Raporcie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, który stanowił impuls do opracowania Dyrektywy ATA (zbliżone stanowisko potwierdzone w wyroku WSA w Poznaniu z 26 października 2023 r., sygn. akt: I SA/Po 421/23).

Zgodnie z art. 4 ust. 4 Dyrektywy ATA, państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu stosowania ust. 1 nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionego na: pożyczki wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku, gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości w Unii Europejskiej. Na użytek akapitu pierwszego lit. b) długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. W przypadku, gdy zastosowanie ma akapit pierwszy lit. b), ewentualny dochód wynikający z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wyłącza się z EBITDA podatnika, a wszelkie wyłączone nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego nie są wliczane do nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego grupy względem stron trzecich, o których mowa w ust. 5 lit. b Dyrektywy ATA.

Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 4 Dyrektywy ATA, to projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Decydującym w tym względzie jest zatem cel projektu, który decyduje o jego przydatności z punktu widzenia ogólnego interesu publicznego.

Analiza brzmienia art. 15c ust. 8-10 ustawy o CIT w związku z regulacjami Dyrektywy ATA uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie stosowania limitowania kosztów finansowania zewnętrznego może dotyczyć każdego projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego. Nie ma przy tym znaczenia tożsamość inwestorów, czy zastosowana technologia. Wystarczające pozostaje wykazanie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym jest realizowany w ogólnym interesie publicznym. Takie twierdzenia znajdują potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 marca 2023 r., sygn. akt: III SA/Wa 2560/22:

„Analiza brzmienia przepisów art. 15c ust. 8-10 ustawy o CIT w związku z przepisami dyrektywy ATA ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach - może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa bez względu na rodzaj źródła energii a także formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego przedmiotowy projekt, w sytuacji wykazania przez państwo członkowskie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym”.

Biorąc zatem pod uwagę najnowsze orzecznictwo, a także cel Dyrektywy ATA wprowadzającej omawiane przepisy, należy stwierdzić, że realizacja Inwestycji, jako (…) ma znaczenie lokalne i ponadlokalne. Inwestycja stanowić będzie bowiem (…). Ponadto Inwestycja: (…).

Dodatkowo, również poglądy wyrażane w doktrynie potwierdzają stanowisko sądów administracyjnych przytoczone powyżej: „zdaniem orzecznictwa przez infrastrukturę publiczną należy rozumieć zbiór instytucji, obiektów czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania bądź rozwoju danego systemu gospodarczego. Szerzej określając, jest to kompleks urządzeń użyteczności publicznej, niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej i życia ludności, odpowiednio rozmieszczony w przestrzeni” (Kupiec i in. „Gospodarka Przestrzenna Infrastruktura Ekonomiczna” Uniwersytet w Białymstoku, 2005). Pojęcie infrastruktury zostało podobnie zdefiniowane przez A. Ginsberta-Geberta („Ekonomiczne i socjologiczne problemy ochrony środowiska": praca zbiorowa Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985), który poza wymienieniem takich cech, jak: „podstawowe instytucje niezbędne do funkcjonowania gospodarki czy związanie z terenem bazy materialnej", wskazuje także o „konieczności wyposażenia terenu, zarówno w niezbędne urządzenia techniczne, jak i urządzenia społeczne, socjalne i instytucje kultury. Wskazuje tym samym, że infrastruktura stanowi odrębną kategorię ekonomiczną złożoną z infrastruktury technicznej i społecznej".

Zważywszy na powyższe, projekt będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT to projekt dotyczący ogółu osób, istotny dla całego społeczeństwa i gospodarki co może się przejawiać m.in. poprzez zapewnienie ciągłości i bezpieczeństwa w dostawie energii elektrycznej i cieplnej, co pozostaje z kolei celem zrealizowanej Inwestycji.

Wykładnia systemowa pojęcia „interesu publicznego” przemawia za odniesieniem się również do dokumentów strategicznych państwa polskiego definiujących politykę energetyczną Polski, jak chociażby Polityka Energetyczna Polski do 2040 r., czy też Krajowy Plan na rzecz Energii i Klimatu. Dokumenty te wskazują na znaczenie rozwoju elektrowni z wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii dla zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego państwa polskiego i ochrony środowiska. Analiza tych dokumentów pozwala wzmacniać twierdzenie, że realizacja Inwestycji ma na względzie ogólny interes publiczny.

Tym samym Inwestycja realizowana przez Wnioskodawcę niewątpliwie spełnia definicję inwestycji interesu publicznego: (…). Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej stanowiska doktryny i sądów administracyjnych, w ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że Inwestycję mającą na celu (…) należy uznać za projekt z zakresu infrastruktury publicznej będący w ogólnym interesie publicznym.

Znaczący składnik aktywów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, przez pojęcie „znaczący” należy rozumieć: odgrywający ważną rolę. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy należy przyjąć, że „znaczący” to taki składnik aktywów, który odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu określonej społeczności lub podmiotu oraz przedstawia dużą wartość materialną.

Biorąc pod uwagę powyższe, argumentem przemawiającym za uznaniem Inwestycji za służącą dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji oraz utrzymaniu „znaczącego składnika aktywów” jest bardzo wysoka wartość Inwestycji (łączny plan finansowania projektu (…) PLN).

Instalacja (…) jest kluczowa z perspektywy działalności Wnioskodawcy. Bez przeprowadzenia Inwestycji Wnioskodawca nie byłby w stanie podjąć działalności polegającej (…). Również z perspektywy jej odbiorów oraz mieszkańców miasta, w którym zlokalizowana jest Inwestycja, składnik aktywów opisany w przedstawionym stanie faktycznym jest istotny dla polepszenia istniejącej infrastruktury (…). Uruchomienie produkcji (…) w Instalacji (…) przyczyni się bowiem do (…). To z kolei oznacza (…).

Podsumowując powyższą część uzasadnienia, w ocenie Wnioskodawcy, przytoczone argumenty przemawiają za uznaniem, że zarówno realizacja, jak i eksploatacja Inwestycji będzie stanowiła „długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej służącym dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym” zgodnie z definicją zawartą w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT.

Ad b) Podleganie opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez wykonawcę projektu.

Zgodnie z art. 15c ust. 8 pkt 1, aby przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie brać pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z finansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wykonawca projektu musi podlegać opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, za wykonawcę projektu należy uznać podmiot, który zleca wykonanie danego projektu i jest odpowiedzialny za realizację budowy Inwestycji oraz jest uprawniony do jej późniejszej eksploatacji.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca - będący inwestorem i właścicielem projektu polegającego na budowie (…) - podlega opodatkowaniu w Polsce, a aktywa, których projekt dotyczy znajdują się w całości w Polsce jako państwie członkowskim Unii Europejskiej. Tym samym Spółka jest wykonawcą projektu w rozumieniu regulacji art. 15c ust. 8 pkt 1 ustawy o CIT.

Powyższe potwierdza wykładnia pojęcia „wykonawcy” stosowana w wydawanych interpretacjach indywidualnych, tj. m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 grudnia 2023 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.44.2020.12.JKU, gdzie organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika, zgodnie z którym: „za wykonawcę projektu należy uznać podmiot, który zleca wykonanie danego projektu”.

Ad c) Aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 15c ust. 8 pkt 2 aby przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie brać pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z finansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, aktywa, których projekt dotyczy, muszą znajdować się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Instalacja (…), której dotyczy Inwestycja znajduje się w Polsce, w (…) zatem powyższy warunek, zdaniem Spółki, należy uznać za spełniony.

Ad d) Koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 15c ust. 8 pkt 3 aby przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie brać pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z finansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, koszty finansowania zewnętrznego muszą być wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, przez „koszty finansowania zewnętrznego wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej” należy rozumieć koszty finansowania dłużnego związane z realizacją „długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej”, które są ponoszone przez inwestora takiego projektu.

Zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Wnioskodawca to polski rezydent podatkowy, opodatkowany w całości w Polsce, który bezpośrednio pozyskał Finansowania, a następnie w sposób bezpośredni wykorzystał je do sfinansowania Inwestycji, w rezultacie czego poniósł koszty finansowania dłużnego. W świetle polskiej rezydencji podatkowej Wnioskodawcy wszystkie koszty finansowania dłużnego ponoszone przez niego w związku z Inwestycją są uwzględnione dla celów podatkowych w Polsce. Biorąc pod uwagę fakt, że koszty finansowania dłużnego związane z Inwestycją ponoszone przez Wnioskodawcę są i w dalszym ciągu będą wykazywane dla celów podatkowych w Polsce, w ocenie Wnioskodawcy, warunek ten należy uznać za spełniony.

Ad e) Dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 15c ust. 8 pkt 4 aby przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie brać pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z finansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, dochody muszą być osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, przez „dochody osiągane w państwie członkowskim Unii Europejskiej”, należy rozumieć wyłącznie dochody związane ze „znaczącym składnikiem aktywów” i osiągane przez podmiot będący inwestorem projektu.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż dochody związane z realizacją Inwestycji są przez Wnioskodawcę osiągane w całości na terytorium Polski (Inwestycja położona w Polsce i wykorzystywana przez Wnioskodawcę, polskiego rezydenta podatkowego, który osiąga dzięki niej korzyści, tj. głównie przychody z tytułu sprzedaży (…)), w ocenie Wnioskodawcy, przedmioty warunek należy uznać za spełniony.

Podsumowując, zdaniem Spółki, w przypadku Inwestycji spełnione są wszystkie warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, które uprawniają ją do skorzystania ze zwolnienia określonego w tym przepisie, tj.

-wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej - Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce,

-aktywa, których projekt dotyczy znajdują się w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej - Inwestycja znajduje się w (...), w Polsce,

-koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej - Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce,

-dochody z projektu osiągane są w całości na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - dochody związane z realizacją Inwestycji są przez Spółkę osiągane w całości na terytorium Polski.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka spełnia wszelkie warunki, o których mowa w art. 15c ust. 8 pkt 1-4 ustawy o CIT, a realizowana przez Wnioskodawcę Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie powinien brać pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z Finansowania wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej jakim jest Inwestycja.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zaprezentowane przez niego stanowisko znalazło odzwierciedlenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych, wydanych na kanwie analogicznych stanów faktycznych, m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2023 r., sygn. akt: II FSK 2874/20; z 8 lutego 2023 r., sygn. akt: II FSK 1615/20; oraz z 20 września 2022 r., sygn. akt: II FSK 10/20, jak również w wyroku w Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 27 lutego 2024 r., sygn. akt: I SA/Gd 40/24.

Ponadto Spółka wskazuje, że analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez organy podatkowe m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych, wydanych w zbliżonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych:

- interpretacja sygn. 0111-KDIB2-1.4010.482.2024.1.DD z 1 października 2024 r., której przedmiotem była inwestycja związana z budową i rozwojem elektrowni wiatrowych wytwarzających energię elektryczną;

- interpretacja sygn. 0111-KDIB1-3.4010.550.2024.1.JKU z 27 września 2024 r., dotycząca realizacji inwestycji polegającej na budowie oraz eksploatacji farmy fotowoltaicznej;

- interpretacja sygn. 0111-KDIB1-2.4010.203.2024.1.EJ z 17 czerwca 2024 r., dotycząca inwestycji polegającej na budowie oraz eksploatacji farmy fotowoltaicznej;

- interpretacja sygn. 0111-KDIB1-2.4010.489.2022.11.AW z 4 września 2024 r., której przedmiotem była planowana inwestycja polegająca na budowie elektrowni elektrycznej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 15c ust. 8 ustawy o CIT:

W świetle art. 15c ust. 9 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 15c ust. 10 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 15c ust. 12 ustawy o CIT:

Mając na uwadze powyżej wskazane przepisy, aby dany projekt został uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnione muszą być następujące warunki:

1.przedmiotem projektu ma być znaczący składnik aktywów, a zatem stanowić zasoby majątkowe podatnika o wiarygodnie określonej wartości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., dalej: „ustawa o Rachunkowości”) aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych;

2.celem projektu ma być dostarczenie, modernizacja lub eksploatacja tego znaczącego składnika aktywów;

3.cel projektu wskazany powyżej ma być w ogólnym interesie publicznym. Pojęcie „interes” oznacza, iż pewien stan lub przedmiot zostaje uznany za „interes” danego podmiotu, ponieważ jest on dla niego wartościowy, korzystny lub przez niego pożądany. W przypadku interesu publicznego pewien stan lub przedmiot jest uznany za wartościowy korzystny lub pożądany przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość.

Jednocześnie wskazać należy, że uregulowanie przewidziane w art. 15c ust. 8, 9 i 10 ustawy o CIT dotyczy nie wszystkich długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, lecz tylko takich, które spełniają dodatkowe cztery warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Pojęcie infrastruktury publicznej nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże należy, zauważyć, że przepis art. 15 ust. 8 ustawy o CIT zawiera – przewidziane dyrektywą Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającą przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: „dyrektywa ATAD”) – odstępstwo dla pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (spełniających określone kryteria), pozwalające na nieujmowanie ich w nadwyżce kosztów finansowania dłużnego.

Długoterminowym projektem z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 4 dyrektywy ATAD jest to projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Oznacza to, iż dyrektywa nie narzuca w jaki sposób należy rozumieć przesłankę pozostawania w ogólnym interesie publicznym, pozostawiając państwom członkowskim swobodę decyzji w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę przedmiot regulacji prawa podatkowego oraz różnorodność występujących w praktyce stanów faktycznych, nie jest zasadne określanie na gruncie przepisów podatkowych uniwersalnego katalogu kryteriów mających znaczenie decydujące o uznaniu danego projektu za służący „ogólnemu interesowi publicznemu”. Poszczególne stany faktyczne powinny być rozpatrywane indywidualnie.

Usługi świadczone w ogólnym interesie to usługi, które organy publiczne państw członkowskich zaliczają do usług służących dobru ogółu i które w związku z tym podlegają szczególnym zobowiązaniom z tytułu świadczenia usług publicznych (przy czym mogą być one świadczone zarówno przez sektor publiczny jak i prywatny). Przykłady usług użyteczności publicznej obejmują m.in. transport publiczny, usługi pocztowe i opiekę zdrowotną. Zbiór ten obejmuje sektor działalności oferujący usługi w ogólnym interesie publicznym, które nie byłby świadczone na rynku - lub byłyby świadczone na innych warunkach, jeżeli chodzi o jakość, bezpieczeństwo, przystępność cenową, równe traktowanie lub powszechny dostęp - bez interwencji publicznej.

Powszechnie przyjmuje się, że do projektów infrastruktury publicznej zalicza się m.in.:

- budowa, przebudowa, rozbudowa, modernizacja dróg publicznych, gminnych, powiatowych, wojewódzkich oraz krajowych;

- uporządkowanie i przygotowanie terenów inwestycyjnych;

- uzbrojenie terenów inwestycyjnych (infrastruktura wodno-kanalizacyjna, telekomunikacyjna, energetyczna, gazowa);

- budowa, rozbudowa, przebudowa lub modernizacja sieci ciepłowniczych oraz chłodniczych;

- budowa, przebudowa, rozbudowa, modernizacja, eksploatacja i utrzymanie infrastruktury transportu publicznego;

- montaż efektywnego energetycznie oświetlenia ulicznego lub modernizacja oświetlenia ulicznego pod katem zwiększenia jego energooszczędności;

- budowa, rozbudowa i modernizacja: oczyszczalni ścieków komunalnych, systemów kanalizacji zbiorczej, a także systemów zaopatrzenia w wodę;

- inwestycje w infrastrukturę wychowania przedszkolnego poprzez budowę i wyposażenie nowych obiektów lub modernizacje istniejących; inwestycje w infrastrukturę dydaktyczną szkół i placówek systemu oświaty kształcenia ogólnego (budowa/modernizacja i wyposażenia, budowa/modernizacja obiektów sportowych);

- inwestycje w infrastrukturę szkół i placówek systemu oświaty prowadzących kształcenie zawodowe i ustawiczne poprzez budowę/modernizację obiektów i wyposażenie w sprzęt dydaktyczny; inwestycje w infrastrukturę popularyzującą naukę i innowacje;

- odnowa miejscowości na obszarach wiejskich.

Jako inwestycje publiczne mogą być więc rozumiane te inwestycje, które ze względu na ich znaczenie społeczne, ułatwiają funkcjonowanie społeczeństwa, spełniają podstawowe potrzeby społeczne, zapewniając wypełnianie zadań publicznych.

Dokonując zatem oceny poszczególnych stanów faktycznych pod kątem możliwości zakwalifikowania projektu jako długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej należy uwzględniać m.in. poniższe kryteria:

- cel wytworzenia, modernizacji czy utrzymania wiąże się z realizacją zadania publicznego w postaci zaspokajania zbiorowych potrzeb ludności o usługowym charakterze działalności i o powszechnej dostępności, wynikającego z przepisów prawa, przy czym podmiot publiczny może realizować te zadania za pomocą podmiotów prywatnych (jeśli pomiot prywatny realizuje zadania wynikające z przepisów prawa, to oznacza, iż ustawodawca uznał te zadania za istotne z punktu widzenia interesu publicznego);

- właścicielem infrastruktury pozostaje podmiot publiczny (bezpośrednio lub pośrednio);

- działanie jest cykliczne lub ciągłe - tj. wykonywane na bieżąco i w nieprzerwany sposób.

Zauważyć należy, że projekty incydentalne, jednorazowe częściej związane są z realizacją potrzeb partykularnych niż z interesem publicznym.

Interpretując pojęcie interesu publicznego należy przede wszystkim ocenić, czy dana potrzeba znajduje w obiektywnie określonej sytuacji faktycznej uzasadnienie społeczne z punktu widzenia korzyści, które może przynieść, a wymaga to relatywizacji do konkretnego układu wartości, z uwagi na który nadaje się jej publiczny wymiar. Nie ma przy tym znaczenia, czy inwestycje realizuje podmiot prywatny czy publiczny, jeżeli realizuje w ten sposób interes publiczny (por. wyroki NSA z 20 września 2022 r., sygn. akt II FSK 10/20, z 25 maja 2023 r., sygn. akt II FSK 2874/20, z 8 lutego 2023 r., sygn. akt II FSK 1615/20).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że realizacja Inwestycji polegająca na budowie oraz eksploatacji instalacji (…) może być uznana za realizację celu publicznego. Związku z tym należy zgodzić się z Państwem, że planowane przedsięwzięcie stanowi projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

Jak wskazano we wniosku realizacja Inwestycji, jako (…) ma znaczenie lokalne i ponadlokalne. Inwestycja stanowić będzie (…). Ponadto Inwestycja: (…).

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. b Dyrektywy ATAD:

W raporcie OECD wyjaśniono, że od zasady limitowania możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego postanowiono odstąpić w przypadku kosztów finansowania zewnętrznego wykorzystywanych na cele inwestycji wykazujących silne powiązanie z sektorem publicznym, które z uwagi na ich specyfikę wykazują wysoki wskaźnik zadłużenia, ale nie powodują ryzyka wystąpienia erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysku. (…) Jak wskazano w Raporcie OECD, za projekt z zakresu infrastruktury publicznej mogą zostać uznane projekty spełniające m.in. następujący warunek – projekt ma charakter długoterminowy (czas trwania inwestycji wynosi powyżej 10 lat), a środki trwałe składające się na projekt nie mogą zostać zbyte wedle swobodnego uznania podmiotu prowadzącego projekt.

Z opisu sprawy wynika, że okres eksploatacji Inwestycji, o której mowa we wniosku jest przewidziana przez Wnioskodawcę na 25 lat, zatem ma charakter długoterminowy.

W konsekwencji, w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, realizacja inwestycji opisanej we wniosku może zostać uznana za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT. Tym samym, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie musicie Państwo uwzględniać kosztów finansowania dłużnego wynikające z pozyskanego finansowania wykorzystywanych do sfinansowania inwestycji.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

1)Inwestycja polegająca na budowie oraz eksploatacji instalacji (…) stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT,

2)Wnioskodawca może nie uwzględniać kosztów wynikających z pozyskanego Finansowania przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT

należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).