Interpretacja indywidualna z dnia 13 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.859.2024.1.KF

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 8 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych przekazania praw do logo w celu zwolnienia się z długu w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani polskim rezydentem podatkowym, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, zawarła Pani umowę pożyczki ze spółką z o.o. tj. (…). Posiada Pani autorskie prawa majątkowe do logo, jest Pani właścicielką logo, do którego ma Pani pełnię praw autorskich. W związku z udzieloną pożyczką spółka sp. z o.o. posiada względem Pani wierzytelność o zwrot kwoty głównej pożyczki wraz z naliczonymi odsetkami (dalej: Wierzytelność). Celem zaspokojenia części lub całości Wierzytelności zamierza Pani przenieść na spółkę autorskie prawa majątkowe do logo. Przeniesienie własności praw autorskich do logo na spółkę ma się odbyć w trybie art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (t.j. z dnia 21 czerwca 2024 r. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061) jako świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum).

Pytanie

Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym przeniesienie autorskich praw majątkowych do logo w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) nie będzie po Pani stronie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tj. nie będzie wypełniało dyspozycji przychodu przewidzianej w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, przeniesienie własności praw majątkowych do logo w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) nie będzie po Pani stronie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pani zdaniem, przeniesienie własności autorskich praw majątkowych do logo w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) nie będzie po Pani stronie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem przeniesienie to nie będzie następować w wykonaniu działalności gospodarczej oraz dotyczy posiadanego w majątku osobistym przez Panią praw autorskich majątkowych do logo nie powoduje żadnego przysporzenia po stronie dłużnika, a tym samym nie stanowi źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7.

Pani stanowisko potwierdzają m.in. następujące wyroki:

1)Wyrok NSA z 17 maja 2023 r., wydany w sprawie o sygn. akt: II FSK 2798/20;

2)Wyrok NSA z 28 marca 2023 r., wydany w sprawie o sygn. akt: II FSK 2373/20;

3)Wyrok NSA z 11 czerwca 2024 r., wydany w sprawie o sygn. akt: II FSK 1152/21;

4)Wyrok WSA w Poznaniu z 8 sierpnia 2024 r., wydany w sprawie o sygn. akt: I SA/Po 301/24;

5)Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 6 sierpnia 2020 r., wydany w sprawie o sygn. akt: I SA/Go 214/20;

6)Wyrok WSA w Warszawie z 7 grudnia 2016 r., wydany w sprawie o sygn. akt: III SA/Wa 3231/15.

Co prawda, zdaje sobie Pani sprawę, że powyższe wyroki zostały wydane na kanwie przenoszenia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długów, jednak w Pani opinii przenoszone prawo (własność nieruchomości / praw autorskich majątkowych) nie ma znaczenia dla obowiązku podatkowego wynikającego z faktu z korzystania przez podatnika z rozwiązania przewidzianego w kodeksie cywilnym w art. 453 k.c. w postaci datio in solutum i powyższe wyroki potwierdzają Pani stanowisko przedstawione w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT zawarta jest ogólna zasada, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wśród szeregu źródeł przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy PIT wskazano kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c. W Pani ocenie, umowa zwalniająca Panią z długu (umowy pożyczki) w zamian za przeniesienie autorskich prawa majątkowych, nie będzie skutkować powstaniem jakiegokolwiek przychodu po Pani stronie. Przychód mógłby wystąpić jedynie, gdy u podatnika powstałoby przysporzenie (przyrost) majątku wskutek darowania długu poprzez zwolnienie z niego. Zgodnie z treścią zdania pierwszego art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Czyli spełnienie za zgodą wierzyciela przez dłużnika innego świadczenia w miejsce tego, do którego dłużnik był pierwotnie zobowiązany, powoduje wygaśnięcie zobowiązania.

Powyższy przepis znajduje się w Dziale I, Tytuł VII, Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego zatytułowanym „wykonanie zobowiązań”. Wykonanie zobowiązania, w tym przez świadczenie zamienne (datio in solutum) o jakim mowa w art. 453 Kodeksu cywilnego, jest formą jego zaspokojenia i co do zasady nie powoduje żadnego przysporzenia po stronie spełniającego świadczenie dłużnika. Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Powiększenie to może mieć cechy zwiększenia zasobów majątkowych lub zmniejszenia zobowiązań. Rzeczowa forma zwolnienia się z określonego zobowiązania przez przeniesienie majątkowych praw autorskich stanowi tylko substytut świadczenia pieniężnego, które nie powoduje powstania przychodu po Pani stronie.

Zagadnienie prawnopodatkowej kwalifikacji czynności prawnej świadczenia w miejsce wykonania jako niestanowiącej odpłatnego zbycia, tj. niepowodującej powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, było już przedmiotem wielu wypowiedzi orzeczniczych. Jednakże zagadnienie prawnopodatkowych skutków dotyczyło przeniesienia prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, czyli świadczenia rzeczowego w zamian za przyrzeczone świadczenie pieniężne (datio in solutum) zostało już wszechstronnie rozważone w orzecznictwie sądowoadministracyjnym.

W Pani opinii, przeniesienie prawa własności nieruchomości można zrównać do przeniesienia własności autorskich praw majątkowych, ponieważ skutek przeniesienia własności w celu wykonania zobowiązania jest tożsamy w każdym z wymienionych przypadków. Zasadniczo jednolicie przyjmowany jest pogląd, że przeniesienie własności nieruchomości w takich warunkach nie stanowi jej odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, ponieważ przenoszący własność nie uzyskuje żadnego przysporzenia w rozumieniu art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy PIT, to jest nie uzyskuje przyrostu majątku powiększającego jego aktywa.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie w wyrokach NSA: z 10 listopada 2022 r. (II FSK 597/20), z 8 lutego 2012 r. (II FSK 1384/10), z 12 czerwca 2012 r. (II FSK 1260/11), z 9 lipca 2013 r. (II FSK 2312/11), z 21 marca 2014 r. (II FSK 835/12), z 20 kwietnia 2016 r. (II FSK669/14), z 5 maja 2017 r. (II FSK 3144/15), z 27 marca 2019 r. (II FSK 699/17), z 4 marca 2020 r. (II FSK 884/18), z 9 lipca 2020 r. (II FSK 1196/18), z 14 marca 2012 r. (II FSK 1673/10), czy też wyrok NSA z 27 marca 2019 r. (II FSK 699/17).

Wymienione wyroki (za wyjątkiem ostatniego) zapadły na tle wypłaty wspólnikowi zysku spółki w formie niepieniężnej, a to w postaci przeniesienia na niego prawa własności nieruchomości, względnie wypłaty wspólnikowi w takiej formie wynagrodzenia za umorzone udziały i dotyczyły rozliczeń podlegających podatkowej kwalifikacji zarówno w podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i podatku dochodowym od osób prawnych. Zawarto w nich zgodną ocenę, że w żadnym z wymienionych przypadków nie dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości, bowiem w rezultacie przeprowadzonej czynności po stronie podmiotu wyzbywającego się prawa własności nieruchomości nie wzrasta wartość aktywów, a jedynie ulega zmianie ich rodzaj i struktura. Świadczeniu przenoszącego prawo własności nieruchomości nie odpowiada bowiem jakiekolwiek świadczenie wzajemne podmiotu nabywającego własność nieruchomości, co oznacza, że czynność ta jest nieekwiwalentna, a zatem nieodpłatna. Jakkolwiek zmiana pierwotnego przedmiotu świadczenia ma znaczenie na gruncie cywilnoprawnym, nie może jednak modyfikować obowiązku podatkowego, który ma charakter administracyjnoprawny.

Stoi Pani na stanowisku, że tożsama sytuacja będzie miała miejsce w przypadku przeniesienia własności autorskich prawa majątkowych w zamian za zwolnienie z długu.

Według Pani przeniesienie autorskich prawa majątkowych przysługujących Pani w zamian za zwolnienie z długu nie ma odpłatnego charakteru, gdyż przenoszący to prawo nie uzyskuje przysporzenia majątkowego – nie powiększają się jego aktywa majątkowe, a jedynie zmienia się ich struktura. Należy stwierdzić, że przeniesienie autorskich praw majątkowych na rzecz spółki w celu zwolnienia z innego zobowiązania nie powoduje żadnego przysporzenia po stronie dłużnika, a tym samym nie stanowi źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy PIT, gdyż w takiej sytuacji przepis ten rzeczywiście nie ma zastosowania.

Pani zdaniem, powyższe w sposób jednoznaczny potwierdza teza wyroku NSA z 28 marca 2023 r., sygn. akt II FSK 2373/20, zgodnie z którym przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu (datio in solutum) nie stanowi jej odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, powyższe rozważania można wprost przełożyć na kanwę zapytania określonego w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przeniesienia autorskich praw majątkowych w zamian za zwolnienie z długu (datio in solutum).

Warto w tym miejscu podkreślić, że pomimo świadomości ustawodawcy o utrwalonym w judykaturze kierunku wykładni pojęcia „odpłatne zbycie” (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, które wprost można przenieść na art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT), nie zdecydował się on na interwencję w postaci nowelizacji przepisów normujących opodatkowanie takich czynności prawnych, dokonywanych poza działalnością gospodarczą – choć poprzez dodanie do art. 14 PDOFizU ust. 2e uczynił to w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych z czynności podobnych w skutkach prawnych, ale dokonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Owa nowelizacja obrazuje wolę ustawodawcy skorygowania zasad powstawania przychodów z tytułu własności rzeczy w warunkach datio in solutum, ale wyłącznie w ramach działalności gospodarczej. Z jednoczesnym zachowaniem dotychczasowych reguł w przypadku tożsamych w charakterze i skutkach czynności dokonywanych przez osoby fizyczne, które nie dokonują czynności w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przyjąć zatem należy, że w ocenie ustawodawcy nie wystąpiła potrzeba przeciwdziałania omawianym skutkom podatkowym przenoszenia własności z zastosowaniem konstrukcji prawnej świadczenia w miejsce wypełnienia, a nie w drodze stosownej umowy sprzedaży (tak: wyrok NSA z 10 listopada 2022 r., sygn. akt II FSK 597/20).

To stanowisko NSA podtrzymał w najnowszym orzecznictwie, tj. w wyroku z 11 czerwca 2024 r. wydanym w sprawie o sygn. akt: II FSK 1152/21, podzielając pogląd, zgodnie z którym, aby można było mówić o powstaniu przychodu w sytuacji wskazanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT (który wprost można odnieść do przychodów ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT), należałoby wykazać, że zdarzenie polegające na odpłatnym zbyciu prawa własności lub ich części spowodowało przyrost w majątku podatnika. Zdaniem NSA, przy wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, istotne jest wyjaśnienie terminu „nabycie”, przez które należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. NSA stwierdził, że w aktualnej konstrukcji polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych przychód odzwierciedla zwiększenie stanu mienia osoby w ciągu roku podatkowego, czyli przyrost czystego majątku podatnika.

W konkluzji NSA doszedł do wniosku, że aby można było mówić o powstaniu przychodu należy wykazać, że zdarzenie polegające na odpłatnym zbyciu nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości spowodowało w majątku podatnika jego przyrost.

Reasumując, odnosząc powołane regulacje prawne oraz przytoczone orzecznictwo do przedstawionego na wstępie pytania i Pani sytuacji przyszłej należy wskazać, że: przeniesienie własności praw autorskich majątkowych do logo w zamian za zwolnienie z długu (kwoty pożyczki), w ramach przewidzianego w art. 453 k.c. datio in solutum, nie będzie stanowić przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy PIT. Tym samym, w związku z przeprowadzonymi czynnościami nie będzie Pani zobowiązana do płatności z tego tytułu podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z ogólną zasadą powszechności opodatkowania sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Analizując wystąpienie obowiązku podatkowego w opisanym zdarzeniu przyszłym należy rozważyć, czy planowana przez Panią czynność polegająca na przeniesieniu na spółkę własności autorskich praw majątkowych do logo w zamian za zwolnienie z długu będzie stanowiła źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 18 ww. ustawy:

Zawarte w powołanym wyżej przepisie wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione wprost w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich odpłatnego zbycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również inne akty prawne nie zawierają definicji „odpłatnego zbycia” rzeczy lub praw. W celu ustalenia znaczenia tego pojęcia należy więc posłużyć się wykładnią językową. Do stwierdzenia powstania przychodu warunkiem koniecznym jest uzyskanie przysporzenia majątkowego.

Podstawową formą odpłatnego zbycia jest sprzedaż oraz zamiana. Zgodnie z zasadą swobody umów, zbycie może nastąpić jednak także w innej formie.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Tym samym określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub jej udziału. Termin ten obejmuje zatem szeroki zakres umów i pozostaje bez znaczenia, czy do zbycia dochodzi w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku, umowy zamiany lub sprzedaży.

Przy czym, aby dana czynność miała charakter odpłatnej nie musi jej towarzyszyć świadczenie pieniężne i przepływ gotówkowy. „Płatność” bowiem nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać także uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w pieniądzu, płatnością może także być zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

Zatem, pod pojęciem „odpłatne zbycie” należy rozumieć nie tylko sprzedaż, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności rzeczy (w tym prawa majątkowego) za wynagrodzeniem (niekoniecznie w formie gotówkowej), a więc co do zasady również przeniesienie własności autorskich praw majątkowych do logo w celu zwolnienia się z długu.

Podkreślenia przy tym wymaga, że charakterystyczną cechą odpłatnego zbycia jest ekwiwalentność świadczeń stron, przy czym świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej). Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku.

Tym samym, przeniesienie na rzecz wierzyciela własności autorskich praw majątkowych do logo w zamian za zwolnienie z długu wskazuje bezsprzecznie, że czynność taka ma charakter odpłatny. Istotą odpłatnego zbycia jest bowiem to, że zbywca dokonując przysporzenia nie czyni tego kosztem własnego majątku, albowiem uzyskuje ekwiwalentne świadczenie, posiadające określony wymiar materialny – w analizowanej sprawie przejawiający się w zwolnieniu z długu.

Zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego:

Świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) jest umową, na mocy której obie strony (dłużnik i wierzyciel) wyrażają zgodę na umorzenie istniejącego dotąd zobowiązania, jeśli dłużnik zamiast pierwotnie ustalonego, spełni inne świadczenie. Przyjmuje się, że umowa, o której mowa w ww. przepisie ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, gdyż wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne. Jak wyjaśniono bowiem już wcześniej, płatność za świadczenie (wynagrodzenie) nie musi mieć bowiem charakteru pieniężnego, może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Tym samym, w analizowanej sprawie, w zamian za zwolnienie Pani z długu w całości lub w części, spółka nabędzie własność autorskich praw majątkowych do logo. Przeniesienie na wierzyciela własności ww. praw w zamian za zwolnienie z długu będzie więc odpłatnym zbyciem tych praw, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.

W konsekwencji, planowane przez Panią przeniesienie na spółkę autorskich praw majątkowych do logo w ramach świadczenia w miejsce wykonania będzie stanowiło dla Pani źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wbrew Pani opinii, w analizowanej sprawie, argumentem przemawiającym za uznaniem, że czynność prawna w postaci świadczenia w miejsce wykonania nie stanowi odpłatnego zbycia, nie może być nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na mocy której do art. 14 tej ustawy dodano ustęp 2e, zgodnie z którym:

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że w sprawie mamy do czynienia z powstaniem przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie z pozarolniczej działalności gospodarczej, wymienionej w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Przepisy art. 14 ww. ustawy zawierają katalog przychodów kwalifikowanych do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zamieszczenie przez ustawodawcę dodatkowych jednostek redakcyjnych w tym przepisie zawierających określenie przychodu z działalności gospodarczej w żaden sposób nie przemawia za uznawaniem bądź nie uznawaniem na tej podstawie określonych świadczeń za przychód również u podatników nieprowadzących działalności gospodarczej. Powyższe pozostaje bez wpływu na kwalifikację do przychodów z praw majątkowych, które ustawodawca wymienia w art. 18 posługując się sformułowaniem „za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności”, a więc przyjmując wyliczenie jedynie przykładowe i otwarty katalog tych przychodów.

Podsumowując, planowane przeniesienie przez Panią na spółkę autorskich praw majątkowych do logo w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) będzie wypełniało dyspozycję przychodu przewidzianą w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, opisana we wniosku czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do przywołanych przez Panią wyroków sądów administracyjnych informuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.