Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 października 2024 r., sygn. II SAB/Gl 163/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik, Sędziowie Asesor WSA Agnieszka Kręcisz-Sarna, Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 30 października 2024 r. sprawy ze skargi G. H. na bezczynność Wojewody Śląskiego w przedmiocie rozpoznania wniosku o pobyt stały oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z 14 lipca 2024 r. G. H. (dalej jako strona lub skarżący), wniósł skargę na bezczynność Wojewody Śląskiego w sprawie z wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały. Skarżący podniósł, że złożył wspomniany wniosek do tego organu 17 sierpnia 2021 r., jednak pomimo ponowienia niniejszego żądania pismem z 18 marca 2024 r. oraz pomimo ponaglenia złożonego przezeń 23 maja 2024 r. w sprawie nadal nie zostało wydane rozstrzygnięcie.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Śląski wniósł o jej oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko w pierwszej kolejności podniósł, że skarżący będący obywatelem [...] nadał wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały za pośrednictwem poczty 17 sierpnia 2023 r. Następnie, 23 maja 2024 r. wpłynęło jego ponaglenie adresowane do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, które jednak z uwagi na treść art. 37 § 3a Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 112a ust. 1 i 2 ustawy z 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (aktualnie Dz. U. z 2024 r., poz. 769) nie zostało przekazane do wskazanego organu. W tym miejscu organ administracji podkreślił, że z mocy art. 100d ust. 1 ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terenie tego państwa (aktualnie Dz. U. z 2024 r., poz. 167 ze zm.) w okresie do 30 września 2025 r. bieg terminów na załatwienie spraw dotyczących udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały oraz zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej - w postępowaniach prowadzonych przez wojewodę nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres. Z treści ust. 3 i 4 powołanego przepisu wynika natomiast, że w okresie, o którym mowa w ust. 1: przepisów o bezczynności organu oraz o obowiązku organu prowadzącego postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, do powiadamiania strony lub uczestnika postępowania o niezałatwieniu sprawy w terminie nie stosuje się; organowi prowadzącemu postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, nie wymierza się grzywny ani nie zasądza się od niego sum pieniężnych na rzecz skarżących za niewydanie rozstrzygnięć w terminach określonych przepisami prawa, z kolei zaprzestanie czynności przez organ prowadzący postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, lub ich dokonywanie z opóźnieniem, w okresie, o którym mowa w ust. 1, nie może być podstawą wywodzenia środków prawnych dotyczących bezczynności, przewlekłości lub naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki. Zdaniem organu administracji, powyższe unormowania, mają zastosowanie do postępowań dotyczących wszystkich cudzoziemców, a nie tylko do tych, które dotyczą obywateli Ukrainy przybyłych do Polski w związku z toczącymi się działaniami wojennymi. Jakkolwiek bowiem jest to regulacja szczególna wprowadzona do powołanej ustawy z 12 marca 2022 r., to jednak jej uchwalenie spowodowane było kolejnymi wzrostami liczby wniosków o udzielenie zezwoleń pobytowych stanowiącymi skutek agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę dokonanej 24 lutego 2022 r., a nadto nie użyto w jej treści zwrotu "obywatel Ukrainy", lecz posłużono się pojęciem "cudzoziemiec", które należy dekodować przy użyciu ogólnosystemowej definicji tego pojęcia wyrażonej w art. 3 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Na poparcie swego stanowiska organ przywołał w sposób obszerny szereg orzeczeń wydanych w ostatnim okresie przez sądy administracyjne oraz wywiódł, że skoro z woli ustawodawcy w sprawach dotyczących udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy uległ - w odniesieniu do wszystkich cudzoziemców - zawieszeniu i wprowadzono wyłączenie stosowania w tym czasie przepisów o bezczynności, to tym samym podnoszone przez stronę w niniejszych ramach zarzuty są bezzasadne, podobnie jak żądanie przyznania sumy pieniężnej oraz stwierdzenia, iż bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.