Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 września 2024 r., sygn. II SAB/Gl 88/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Dziuk (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 30 września 2024 r. skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 czerwca 2024 r. sygn. akt II SAB/Gl 88/24 w sprawie ze skargi A. K. (A. K.) na bezczynność Wojewody Śląskiego w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt czasowy 1. uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 czerwca 2024 r. sygn. akt II SAB/Gl 88/24, 2. oddala skargę, 3. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 7 marca 2024 r. A. K. (dalej: "strona", "skarżący") reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Wojewody Śląskiego w sprawie rozpoznania wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy wnosząc o:

1. zobowiązanie Wojewody Śląskiego do wydania aktu administracyjnego w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi;

2. przyznanie skarżącemu sumy pieniężnej od organu na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a., ewentualnie wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.;

3. zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości, opłaty sądowej oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu skarżący podał, że wniosek o zezwolenie na pobyt czasowy został złożony 18 sierpnia 2023 r. Następnie w dniu 5 lutego 2024 r. złożono ponaglenie do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców. Do dnia złożenia skargi do sądu administracyjnego organ administracji nie wydał jednak decyzji w sprawie, co więcej, nie zawiadomił go również o przyczynach zwłoki w jej załatwieniu, jak również nie wskazał nowego terminu jej załatwienia. Tym samym skarga jest uzasadniona w zakresie bezczynności. W konsekwencji skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 k.p.a.